Dvöl - 01.07.1945, Síða 44

186
D VÖX>
hann hefði útvegað henni, en ef
hún vildi umfram allt koma þeim
upp í þúsundið, vildi hann benda
henni á það, að við hirðina væru
nokkrir ungir menn, sem vissu,
hvernig málin stæðu og væru fúsir
til að hjálpa henni til þess. Fallega
stúlkan hafði ekkert á móti því,
og var til með að þvo af sér synd-
irnar í einum stórþvotti á eftir, ef
hún losnaði með því að fullu og
öllu frá þvottabalanum. Hún þakk-
aði dómaranum hjálpina svo inni-
lega sem henni var mögulegt, og
síðan sneri hún sér að því að koma
dúkötunum upp í þúsund og hafði
lokið því er mánuður var liðinn.
Ep út af þessu komu alls konar
kviksögur á kreik, og almanna-
rómurinn jók tölu hinna hjálp-
sömu, ungu aðalsmanna upp í
hundrað, en sannleikurinn er sá,
að fallega stúlkan frá Portillon
varð aftur grandvör og siðprúð
stúlka, jafnskjótt og hún var búin
að fá sína þúsund dúkata. Já, jafn-
vel hertogar urðu að bjóða henni
fimm hundruð dúkata, ef þeir áttu
að fá hana til að láta að vilja sín-
um, og það sýnir, að hún var hag-
sýn stúlka og gleymdi ekki að gera
sig kostbæra. En það er rétt að
geta þess, því að það er heilagur
sannleikur, að konungurinn sjálf-
ur lét kveðja hana til herbergja
sinna í rue Quinquangrogne og
hann var mjög hrifinn af fegurð
hennar og fannst hún skemmtileg,
og síðan lyfti hann sér dálítið upp
með henni og fyrirbauð lifverði
sínum að snerta hana. Og þegar
ástmey konungsins, ungfrú Nicolle
Beaupertis, sá hvað hún var falleg,
fcauð hún henni hundrað gulldú-
kata til þess að flytja til Orleans
til þess að athuga, hvort vatnið í
Loire þar væri eins á litinn og hjá
Portillon. Og fallega stúlkan frá
Portillon gerði það með glöðu geði,
því að hana langaði ekkert til þess
að verða ástmey konungsins.
Löngu seinna hitti hún prest
þann, er tók konunginn til skrifta
á banadægri hans og varð seinna
kanúki. Hún létti þá af samvizku
sinni fyrir honum og iðraðist af
öllu hjarta og gaf nýtt sjúkrarúm
með öllu tilheyrandi til geðveikra-
hælis i St. Lazare-les-Tours.
Og hvernig er það, þekkjum við
ekki allir margar konur, sem eru
teknar nauðugar með samkomu-
lagi beggja aðila af tíu aðalsmönn-
um eða jafnvel fleiri, án þess að
borga nokkurn tímann önnur rúm
en sín eigin? Það er rétt að minn-
ast þessa, til þess að þvo heiður
þessarar stúlku, sem þvoði óhrein-
indi af öðrum mönnum og var orð-
lögð fyrir góðan hug og hagsýni
og hlaut að lokum laun dyggðar-
innar og giftist hinum góða Tasc-
hereau, sem hún gerði þó að kokk-
áli til mikillar blessunar fyrir alla
Að öðru leyti sýnir sagan það,
að með þrautseigju og og þolgæði
er jafnvel hægt að ná sjálfu rétt-
lætinu nauðugu á sitt vald.