Dvöl - 01.07.1945, Síða 84

226
DVÖL
Allt í einu Snerist hann á hæli og skálmaði út úr stofunni. Enn
heyrðist hann fara niður stigann.
„Hvað ætlar hann að gera?“ spurði frú Macphail.
„Ég veit það ekki.“ Frú Davidson tók af sér nefklemmurnar og
þurrkaði þær. „Meðan hann rekur erindi Drottins, spyr ég hann aldrei
neins.“
Hún andvarpaði.
„Hvað er að?“
„Hann gengur fram af sér. Hann kann ekki að hlífa sér.“
Það var húsráðandinn hörundsdökki, sem skýrði Macphail lækni frá
árangrinum af starfi trúboðans. Hann kallaði til læknisins, um leið
og hann gekk fyrir búðardyrnar, og kom út fyrir til að tala við hann.
Á feitu andlitinu var ótvíræður áhyggjusvipur.
„Séra Davidson var að ávíta mig fyrir að leigja ungfrú Thompson
herbergi,“ sagði hann. „En ég vissi ekkert, hver hún var, þegar um
það var samið. Þegar fólk kemur og spyr mig, hvort ég geti leigt því,
vil ég fá að vita það eitt, hvort það eigi peninga til þess að greiða
með. Og hún'greiddi vikulega fyrirfram.“
Macphail læknir kærði sig ekki um að blanda sér í þetta mál.
„Þér eruð þó húsráðandi hér, hvað sem öðru líður. Við erum mjög
þakklát fyrir, að þér skutuð yfir okkur skjólshúsi."
Horn leit á lækninn og var enn í vafa um, hve fylgi hans við mál-
stað trúboðans væri öruggt.
„Það er sami rassinn undir þeim öllum, þessum trúboðum,“ sagði
hann hikandi. „Ef kaupmaður verður fyrir barðinu á þeim, er ráðleg-
ast fyrir hann að loka búð og hætta að höndlá.“
„Vildi hann, að þér rækjuð hana út?“
„Nei, hann sagðist ekki geta farið fram á það, meðan hún bryti ekki
af sér. Hann sagðist ekki vilja beita mig neinu ranglæti. Ég lofaði að
sjá um, að hún fengi ekki fleiri heimsóknir. Ég var rétt áðan að segja
henni frá því.“
„Hvernig tók hún því?“
„Hún hellti sér yfir mig.“
Mangarinn ók sér. Ungfrú Thompson var erfiður leigjandi.
„Nú jæja, hún flytur sjálfsagt burt. Hún kærir sig naumast um að
dvelja hér, sé henni meinað að taka á móti gestum.“
„Hún hefur ekki í annað hús að venda, nema þá að búa í frum-
byggjakofa, og enginn frumbyggi veitir henni viðtöku nú, úr því trú-
boðarnir hafa nælt í hana klónum.“