Dvöl - 01.07.1945, Qupperneq 119

D VÖL
261
skemmtileg lýsing á Grími Thomsen, svo
vítt sem hún nær.
Þá er kafli um sjávarstörf árið um
kring á síðari hluta nítjándu aldar og
síðan annar um skip, farvið og fleira. Er
þessi lýsing bæði glögg og skemmtileg og
því hin merkasta heimild. Þá er loks kafli
um sjósókn og eru þar m. a. nokkrar
sögur af einstökum sjóferöum.
Bókin er 200 bls. í stóru broti, meira
en hundrað ljósmyndir. Teikningar eru
í henni og auk þess tvö kort af Álftanesi
og fiskimiðum þar.
Sonur Erlends, dr. Jón Vestdal, segir
svo í formála:
„Ýmsir fleiri hafa lagzt á sömu sveif
með að gera bók þessa sem bezt úr garði.
Eer fyrstan að nefna Éggert Guðmunds-
son listmálara, sem teiknað hefur fjölda-
margar myndir efni bókarinnar til skýr-
ingar, einkum þó af margs konar áhöld-
um, er menn notuðu fyrrum við störf sín,
þegar sótt var á sjóinn á opnum skipum.
Hefur faðir minn litið yfir allar þessar
myndir, og var engin tekin með, sem hann
taldi ekki að öllu leyti rétta.“
Kortin hefur Steinþór Sigurðsson gert
og auk þess eru í bókinni teikningar eftir
Marianne Vestdal.
Þessi bók er að mínu viti hið eigulegasta
kver, merkileg heimild og skemmtileg
dægradvöl bæði vegna mynda og lesmáls.
Halldór Kristjánsson.
Erindaindasafnið. Útgefandi:
Útvarpstíðindi.
Nú eru útkomin af Erindasafninu fimm
hefti. Tveggja hinna fyrstu hefur áður
verið getið að nokkru í Dvöl, en þrjú hin
síðari hafa ritinu nýlega borizt. — Þriðja
hefti safnsins nefnist Frá Vínarborg til
Versala, og er eftir Sverri Kristjánsson,
sagnfræðing. Eru það erindi, er hann
flutti í útvarpið veturinn 1940—41. Fjalla
þau um alþjóðastjórnmál á tímabilinu frá
Vínar-fundi hinna 56 fursta árið 1814 til
loka heimsstyrjaldarinnar fyrri. Þarna er
að vísu farið fljótt yfir sögu, en erindin
eru þó fjörlega rituð og skemmtileg af-
lestrar.
Fjórða heftið nefnist Indversk trúar-
brögð og er eftir Sigurbjörn Einarsson,
dósent. Er þar rakin í stórum dráttum
saga og kenningar indverskra trúarbragða.
Er það lítt þekktur og fjarskyldur heimur
okkur íslendingum, en þó heillandi efni
og girnilegt til fróðleiks, enda vel ritað.
Fimmta hefti safnsins er eftir Pálma
Hannesson rektor og fjallar um skoðanir
erlendra manna á íslandi fyrr og nú. Er
alllangt síðan þessi erindi voru flutt í
útvarpið, eða árið 1932, og munu því
margir hafa verið búnir að gleyma þeim
erindum að miklu leyti, og er það því
ferskara lestrarefni fyrir menn. Þarna er
samankominn mikill og skemmtileg-ur fróð-
leikur um hugmyndir manna um ísland,
og er ekki að efa, að mörgum þyki þetta
skemmtilegt lestrar, því að mönnum er í
blóðið borin forvitni um álit annarra á
sjálfum sér.
Erindasafnið er þegar komið allvel á
veg. og er þess að vænta, að það gangl
nú ekki fyrir stapann. Ég held, að þetta
safn verði mörgum kærkomin eign, eink-
um er stundir líða fram, og við það eykst.
Mér virðist reynslan hafa sýnt, að rétt
sé að láta nokkurn tíma líða frá flutningi
erindanna til útgáfu þeirra, því að þá
verður upprifjun þeirra skemmtilegri, ef
mönnum er ekki efni þeirra ljóst og lif-
andi í minni.
Guðmundur Gíslason Hagalín:
Konungurinn á Kálfsskinni. —
Útg.: Bókfellsútgáfan 1945.
Guðmundur Hagalín lætur skammt
stórra högga milli. Nú sendir hann frá
sér skáldsögu, sem er á sjötta hundrað
blaðsíður að lengd og í allstóru broti. —
Hagalín hefur jafnan verið í essinu sínu,
er hann lýsir gömlum og sérkennilegum