Valsblaðið - 01.05.2000, Page 63

t
Einar Örn Birgis
fæddur 27. september 1973 - dáinn 8. nóvember 2000
Góður drengur, vinur okkar og félagi Einar Öm Birgis er fallinn
frá, langt fyrir aldur fram. Einar Örn var einn af fáum einstak-
lingum sem keppti í öllu greinum boltaíþrótta fyrir Val. I yngri
flokkum lék hann handbolta og körfubolta og síðan lék hann
með meistaraflokki Vals í knattspymu á fullorðinsárunum.
Einnig lék hann handknattleik, með Hraðlestinni, C Iiði Vals í
handbolta síðustu 3 ár, en það er sem kunnugt er góður félags-
skapur manna sem stunduðu handknattleik í yngri flokkum
og/eða þeirra sem nýlega hafa hætt með meistaraflokki. Margir
muna eftir Einari Erni þegar hann lék með yngri flokkunum.
Hann var óvenju hæfileikaríkur íþróttamaður, sérlega „tekk-
neskur" og útsjónarsamur og hafði yfirburðarleikskilning. Skipti
ekki máli hvort um var að ræða knattspyrnu, handknattleik eða
körfuknattleik. Harin kaus hinsvegar að leggja stund á knatt-
spyrnu þegar hann gekk upp úr yngri flokkunum. Einar lék með
nokkrum félögum í knattspymunni, Víkingi, Val, Þrótti, KR og
HK og einnig sem atvinnumaður í Noregi.
Það var engin tilviljun að Einar var í Hraðlestinni. Hann var
bæði góður handknattleiksmaður, þótt hann hefði ekki æft
íþróttina í yfir 10 ár, en ekki hvað síst var hann mikilvægur
hlekkur í léttleika og góðum anda sem er aðalsmerki þessa
hóps. Einar var alltaf í léttu skapi, hrókur alls fagnaðar, mætti
vel og tók hlutunum með jafnaðargeði. Skarð hans í okkar hópi
verður ekki fyllt.
Með þessum fáu orðum vil ég fyrir hönd félaga í Hraðlest-
inni, æfingafélaga hans í Val sem og Valsmanna allra votta unn-
ustu og fjölskyldu Einars Amar, sem og öllum ættingjum og
vinum okkar dýpstu samúð.
Lárus Sigurðsson
+
Lúðvíg Árni Sveinsson
fæddur 7. júní 1901 - dáinn 27. desember 1999
Valsmönnum var verulega brugðið mánudaginn 27. desember
s.l. þegar sú fregn barst að Lúðvíg Árni Sveinsson hefði orðið
bráðkvaddur á heimili sínu. Við höfðum vænst þess að eiga
hann að samstarfsmanni í mörg ár í viðbót enda hafði hann
ýmis störf á sinni könnu sem stjómarmaður í aðalstjórn félags-
ins. Á síðasta fundi stjómarinnar fyrir jól lék hann á als oddi og
engan grunaði að sæti hans yrði autt í upphafi nýs árs, enda
hafði hann ekki borið veikindi sín á torg .
Lúðvíg Ámi var traustur Valsmaður. Hann kom sem polli að
Hlíðarenda og æfði þar fótbolta og einnig körfubolta en innan fé-
lagsins var hann fyrsl og fremst þekktur sem starfsmaður þess og
síðar stjómarmaður. Hann kom til starfa sem framkvæmdastjóri
handknattleiksdeildar Vals árið 1990 og starfaði fyrir deildina til
ársins 1992. Það ár var hann kjörinn formaður handknattleiks-
deildar og gengdi því starfi af mikilli samviskusemi í tvö ár.
Á þessum árum leiddi Lúðvíg Árni vaska sveit stjómarmanna
sem brydduðu upp á ýmsum nýjungum í starfi deildarinnar og
stóðu vel að rekstri hennar. Uppskeran var líka ríkuleg. Margir
góðir sigrar unnust í öllum flokkum og sérstaklega náðist glæsi-
legur árangur í meistaraflokkum. Hápunkturinn var í febrúar
1993 þegar bikarmeistaratitlar unnust á sama degi, bæði í mfl.
karla og kvenna.
Keppendur hverju sinni finna fljótt fyrir því ef öflugt starf er
innan deildarstjóma. Þeir eflast og leggja sig enn betur fram.
Vinna Lúðvígs Áma og félaga á árunum 1990-1993 skilaði sér
þannig að eftir var tekið. Hann og samstarfsmenn hans á þess-
um tíma hafa haldið áfram að skila drjúgu verki til félagsins
með ýmsum hætti. Þegar fréttin um andlát Lúðvígs Áma barst
stóðu félagar hans fyrir samverustund í Friðrikskapellu og
þangað komu margir Valsmenn og áttu saman kyrrðarstund þar
sem hans var minnst. Þessir nánu félagar, sem nú hafa misst
góðan leiðtoga, munu vafalaust halda merki hans á lofti innan
félagsins um ókomna tíð.
Vorið 1999, þegar stjórnamann vantaði í aðalstjórn Vals, leit-
aði ég til Lúðvígs Áma og bað hann að koma til formlegra
starfa aftur með sína miklu reynslu og þekkingu á starfi félags-
ins. Hann var strax reiðubúinn enda þótt hann hefði ekki fengið
langt hlé frá stjómarstörfum. Greinilegt var að hann kom tví-
efldur til starfa, lét sig hvergi vanta þar sem kappleikir fóru
fram og tók virkan þátt í hefðbundnum störfum stjómarinnar.
Hans er sárt saknað og skarð það, sem hann skilur eftir sig inn-
an félagsins, verður vandfyllt.
En þó að söknuður Valsmanna sé mikill þá er meiri harmur
kveðinn að fjölskyldu hans. Henni eru fluttar innilegar samúð-
arkveðjur frá öllum félagsmönnum Knattspymufélagsins Vals.
Reynir Vignir, formaður
Valsblaðið 2000
63