Valsblaðið - 01.05.2007, Síða 43

inu á Ljósvallagötu og Hringbraut það-
an sem Melavöllurinn blasti við. Ég var
í raun alltaf með KR-ingum. En það
kom aldrei annað til mála en að ganga í
Val. Pabbi hafði spilað með Val og m.a.
orðið íslandsmeistari með þeim 1956.
Ég kynntist vel köllunum sem spiluðu
með pabba. Seinna meir festist í mér
umhyggjan fyrir félaginu þannig að ég
held að Valsmaðurinn í mér hafi bara
verið í genunum. Annars var þátttaka mín
í Val frekar lítil framan af því ég fór allt-
af til Vestmannaeyja á sumrin til afa og
ömmu. Ég spilaði mikið fótbolta í Vest-
mannaeyjum.
Þá æfðu krakkar ekkert á veturna. Svo
fækkaði ferðunum til Vestmannaeyja og
ferðum á Hlíðarenda fór að fjölga.
Minningar frá þeim tíma eru frábær-
ar. Þar voru áberandi þessir menn sem
byggðu félagið upp og héldu tryggð við
það alla tíð. Sigurður Marelsson var
mjög áberandi. Hann sá um og hélt uppi
unglingastarfinu meira og minna einn og
sér. Svo voru það menn eins og Sigurð-
ur Olafsson, Úlfar Þórðarson, Andreas
Bergmann, Frímann Helgason og fleiri
sem unnu þama öllum stundum. Svo
sást séra Friðrik endrum og eins. Það
voru sjálfboðaliðar sem þjálfuðu og þáðu
örugglega litlar eða engar greiðslu fyrir.
Annars var öll umgjörðin afskapleg ein-
föld. Það var lítið um ferðalög eða eitt-
hvert brambolt í kringum starfið en það
voru leikir og mót og þau voru öll tekin
alvarlega og hart barist. Fjöldi krakka á
æfingum á þessum árum var gríðarlegur.
Á æfingu í fimmta flokki gátu verið um
eða yfir hundrað krakkar.
Maður leit mjög upp til meistara-
flokksins og ég man vel eftir því að við
fylgdumst af áhuga með því hvort Val-
ur væri ekki að koma upp með einhverja
stjörnu. Þá komu stjörnurnar upp úr röð-
um Valsmanna. Það voru alveg und-
ur og stórmerki ef það kom leikmað-
Siggi Dags í kunnuglegri stellingu í
Benfica leiknum.
Band United, Dýri, Elmar, Halldór,
Rúnar, Guðjón Hilmars, Kalli
Hermanns og Þorsteinn Ólafsson.
Alvöru old boys-lið.
ur úr öðru félagi. Árið 1965 var Vallur
með mjög sterkan annan flokk, ég var á
vinstri kanti og framlínan var Hermann,
Gunnstein Skúla, Svenni Alfons. Á hægri
kanti voru til skiptis Lalli Lofts og Bragi
Bergsveinsson. Við skoruðum helling
af mörkum og unnum öll mót. Ég skor-
aði eitthvað sem vinstri útherji. Það var
mikið gaman þetta sumar. Þrír þjálfarar
skiptu því á milli sín að þjálfa liðið. Það
voru þeir Gunnar Vagnsson, Snorri Jón-
son og Gunnar Gunnarsson. Alveg ótrú-
leg aðferð miðað við þjálfun í dag en lið-
ið var gríðarlega sterkt.
Bankað uppá hjá meistaraflokki
Ég er svo að berjast við að reyna að
komast í meistaraflokkinn upp úr þessu
og banka á dymar með því að komast að
sem varamaður í bikarúrslitaleik þá um
haustið á Melavellinum. Sumarið 1966
spilaði ég svo nokkra leiki með meistara-
flokki þar á meðal fjóra Evrópuleiki. Við
vorum fyrstir íslenskra liða til að kom-
ast í aðra umferð keppninnar með því
að sigra Jeunesse frá Luxemborg. Síðan
lentum við á móti belgíska liðinu Stand-
ard Liege í annarri umferð. Þetta vom þvf
mjög merkilegir leikir í sögu íslenskrar
knattspymu.
Frá 1965 em mér minnisstæðir þeir
Sigurður Dagsson markvörður, bak-
verðimir Árni Njálsson, Þorsteinn Frið-
þjófsson, Samúel Örn Erlingsson arki-
tekt, og Sigurður Ólafsson yngri. Þeir
sem deildu með sér öðrum varnarhlut-
verkum og miðjusvæðinu voru þá m.a.
Björn Júlíusson, Sigurður Jónsson, Páll

_____________________
• Tveir örvfœttir, Henson og Bobby Charlton
Halldór Einarsson framkvæmir hina
„fullkomnu taklingu".
Fyrsta
auglýsing
Henson.
Tvennt sem
Islendingar
þurfa ekki
aðflytja
inn, þorskur
og fþrótta-
fatnaður.
Valsblaðið 2007
43