Uppeldi og menntun - 01.01.2009, Blaðsíða 14

Uppeldi og menntun - 01.01.2009, Blaðsíða 14
Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 18(1)/200914 þjóðernisstefnan var sú leið sem Íslendingar völdu inn í nútímann þá muni nútíminn á endanum grafa undan styrkustu stoðum hennar“ (1996, bls. 29). Þá hugmynd og margar fleiri útfærir Guðmundur ítarlega í bók sinni, Íslenska þjóðríkinu, sem kom fyrst út árið 2001. Gunnar Karlsson varð snemma fyrir áhrifum frá Gellner og hann hefur lagt mikið af mörkum til skilgreiningar á þeim hugtökum sem notuð eru. Þar eru greinarbest skrif hans í Skírni 1999 og 2004. Gunnar hefur meðal annars bent á ákveðna þýðingar- örðugleika á milli ensku og íslensku og lagt áherslu á nauðsyn þess að Íslendingar kæmu sér saman um nothæft hugtakakerfi. Þar glímir hann einkum við hugtökin ethnie, nation og þjóð og spyr hver sé munur þeirra í milli. Um það segir Gunnar: Enginn sem þekkir til efar að þjóðir hafi verið til svo lengi sem sögur herma, og þá er átt við stóra hópa fólks sem þekkist ekki allt persónulega en segir skil á sér með sama nafni, hefur oftast sömu goðsögn um uppruna sinn og sameiginlega sögu, skilur sig oftast frá öðrum að menningu, venjulega tungumáli eða trúarbrögðum, tengist oftast ákveðnu landi, hvort sem það býr þar eða ekki, og finnur til samkenndar, þannig að misgerð við einn úr hópnum af hálfu utanhópsmanna veki hefndarhvöt annarra í hópnum. Þetta er það sem við köllum þjóð á íslensku, Volk/folk á þýsku og skandinavísku, a people á ensku. Enski fræðimaðurinn Anthony D. Smith notar um þetta franska orðið ethnie, en skil- greininguna hef ég sótt í bók eftir hann (Gunnar Karlsson, 1999, bls. 143–144). Litlu síðar rekur Gunnar botninn í skilgreiningar sínar með því að segjast nota orðið þjóð um „hið ævagamla fyrirbæri (ethnie)“ en þegar að því komi að þjóðin vilji eiga eigið ríki sé rétt að tala um pólitíska þjóð eða ríkisþjóð (1999, bls. 145). Gunnar greinir með þessu móti á milli tvenns konar skilgreininga. Annars vegar merkir þjóð menn- ingarlegt samfélag sem getur í reynd átt sér sögu svo langt sem séð verður, hins vegar er hið pólitíska samfélag sem krefst sjálfstjórnar og sjálfstæðis. Að minni hyggju hafa hvorir tveggja, módernistar og hefðarsinnar, heilmikið til síns máls. Utan frá að sjá greinir þá ekki verulega á um önnur grundvallaratriði en það hversu gamalt þjóðarhugtakið í nútíma okkar sé og hvert sé samspil þess og þjóðern- ishyggjunnar. Í þeirri deilu er þarflaust að fella dóm hér, viðfangsefnið þarfnast slíks ekki. Umræðan hefur þá og því aðeins verið stuttlega rakin að hún tekur á mörgum þáttum sem áhrif hafa á ímyndarsköpun þjóða sem smærri samfélagseininga. Ímyndarsköpun er mikilvægt og merkilegt fyrirbæri og fáir efast um að íslensk þjóð hafi í bráð og lengd átt sér samnefnara. Hverjir þeir voru fyrr á öldum skal ósagt látið en á síðari tímum hafa menn einkum staðnæmst við landið sjálft, líffræðilega og menningarlega samleitni þjóðarinnar og tungumálið sem hún talar. Á slíkum þátt- um getur pólitísk þjóðernisstefna auðveldlega nærst og dafnað meðan ekkert sérstakt verður til truflunar. Fólk öðlast samvitund þótt það þekkist ekki persónulega vegna þess að það býr við ákveðnar sameiginlegar aðstæður og/eða sameiginlegar sögur og minningar af margvíslegu tagi. Þessa samvitund er hægt að fóstra með markvissum pólitískum hætti til að rökstyðja ákveðinn málstað. Þjóðernisstefna sem siglir undir sameiginlegum táknum leiðir þannig til samvitundar meðal viðkomandi þjóðar og í krafti hennar getur eitt og annað gerst. Þjóðernisstefna er nefnilega máttugt pólitískt landið er eitt – samfélagið er breitt/breytt
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118

x

Uppeldi og menntun

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Uppeldi og menntun
https://timarit.is/publication/581

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.