Búnaðarrit - 01.01.1998, Side 20

BÚNAÐARRIT 1998
samningur sem gerður var árið 1995 um
starfsskilyrði sauðfjárræktarinnar. Núgild-
andi samningur hefur um margt reynst vel
og afkoma sauðfjárbúa var betri árið 1997
en næstu ár á undan. Þó verður að horfast í
augu við að sauðfjárbændur búa við lágar
tekjur en kakan, sem til skiptanna er, er
takmörkuð.
Notkun á erfðabreyttum lífverum er eitt
stærsta málið sem tekist er á um innan
landbúnaðarins úti í hinum stóra heimi auk
þess sem áfram er deilt um notkun hor-
móna, lyfja og eiturefna við framleiðsluna.
Hér takast í senn á sjónarmið siðfræði, dýra-
og umhverfisverndar og krafa um aukna
arðsemi framleiðslunnar auk þess sem sífellt
þarf að metta fleiri munna. Fram til þessa
hefur þessi umræða ekki verið ýkja áberandi
hér á landi. Aukið frelsi í alþjóðaviðskiptum
með búvörur mun þó knýja á um skýra
afstöðu bæði framleiðenda og neytenda og
grundvallaratriði er að gera sömu kröfur á
þessu sviði til innfluttrar framleiðslu og
þeirrar innlendu.
Hafinn er undirbúningur að gerð nýs
alþjóðasamnings um viðskipti með búvörur.
Á fundi IFAP, Alþjóðasamtaka bænda, sem
haldinn var á Filippseyjum í maí 1998, var
reynt að samræma viðhorf bænda í þessu
efni. Það samkomulag sem þar náðist varð
þó töluvert opið því að eðlilega eru aðstæður
til búvöruframleiðslu og markaðssetningar
afar misjafnar bæði milli landa og innan
þeirra. fslenskir bændur hljóta að styðja að
samræmdar reglur gildi um viðskipti með
búvörur, reglur sem stuðla að því að
fullnægja þörf ört vaxandi mannkyns fyrir
matvæli. Nýr WTO samningur verður þó að
vernda náttúrleg auðæfi, svo sem jarðveg,
vatn og gróður, og tryggja efnahagslega og
félagslega stöðu landsbyggðarinnar, eða með
öðrum orðum skapa sérhverri þjóð mögu-
leika til að framleiða matvæli sfn í sátt við
umhverfi sitt og aðstæður.
18