Morgunn - 01.06.1938, Qupperneq 53

MORGUNN
41
Þó að ég taki til máls um þessi efni, veit ég vel að ég
er þess eigi umkominn, að gera grein fyrir orsökum drauma.
Ég veit það að visu af sjálfs mín raun, að draumar stafa
stundum frá myndum (eða atburðum) liðins tíma. Það veit
ég líka, að til getur viljað, að menn dreymir blátt áfram
fyrir daglátum, þ. e. lifi í svefninum atburðinn áður en
hann kemur fram. Ennfremur veit ég það af sjálfs mín
draum-hyggjuviti að draumar stafa ekki frá öðrum stjörn-
um.
Gáta sú sem felst í draumum oftast nær (mínum a.m.k.)
sannar eða bendir til þess, að sá sem semur þá gátu, er að
einhverju leyti nátengdur eða samvaxinn þeim sem dreymir.
Sennilega er þar undirvitundin að verki.
Sú draumsýn forfeðra vorra, að vargar (úlfar) birtust
þeim á undan orustum, bendir til þess, að úlfarnir hafi verið
æ^ylgja nokkurskonar (þ. e. svipur varganna) framan úr
fjarska aldanna. Frumbyggjar Norðurlanda voru komnir
austan úr Asíu, frá þeim stöðum sem fóstruðu úlfa. Þessi
grimmu, soltnu dýr hafa að sjálfsögðu setið um val fall-
inna manna til þess að seðja sig á líkunum. Nú segja
ófreskir menn, að dýra svipur fylgi mönnunum. Sé svo,
sem ég vil eigi rengja, er það vel skiljanlegt, að úlfar —
svipir þeirra, sækti að vígamönnum i svefni, áður en til
orustu kom. Það er jafn líklegt, sem hitt, að sálir drykkju-
nianna eða glæpamanna sæki að sínum líkum, til þess
nð svala fýsnum sínum i skjóli þeirra, sem búa í holdinu.
Eg fer nú ekki langt út í þá sálma. Það sem fyrir mér
vakir i þetta sinn er það, að segja fáéina drauma, sem
fyrir mig hafa borið. Ég hefi lengi hikað við það, eigi þó
þessvegna að ég sé feiminn við slíkt. Hitt er heldur að
ég veit að sú frásögn hefir lítið sönnunargildi eða vísinda
af því að ég get eigi sannað, að ég hafi fengið þær
vitranir, sem ég segi frá. Efagjarnir náungar og skæðar
fungur geta sagt að ég búi til draumana. En ég geri samt
ráð fyrir að margir menn búist við hinu: að ég segi satt,
Gg vegna þeirra leysi ég frá skjóðunni.