Morgunn - 01.06.1938, Qupperneq 82

76
MORGUNN
draga úr áhrifum þessarar stefnu, sem áreiðanlega verður
sterkasta aflið til endurreisnar kristninni í heiminum. En
það er bæði skylt og verðugt, að geta þess, að mjög
margir prestar hafa fært sér boðskap spíritismans í nyt og
standa mjög framarlegar í að boða þau sannindi, sem hann
hefir að flytja.
Þá ætla ég að minnast ofurlitið á fyrra atriðið, sem ég
nefndi áðan, sem sé þá fullyrðing að samband við fram-
liðna menn breyti í engu þeim, sem trúa eða vita að þetta
samband er mögulegt, og gjöri varla neinn betri en hann
er.
Vel má vera að svo reynist það með ýmsa. En ég get
ekki skilið að hér geti verið neinu til spilt, því að sá sem
ekki reynir að lifa sannara og betra lífi, þrátt fyrir aðvar-
anir og innilega beiðni framliðinna vina sinna, sem hann
trúir eða ueit að eru að tala við hann, hann mundi áreið-
anlega ekki gjöra það frekara, þó að hann ekki talaði við
þá, og tryði því elcki að þeir væru lifandi og gætu haft
samband við hann,
Ég hygg miklu frekara að við getum orðið sammála um,
að ef vinur okkar úr öðrum heimi talaði við okkur, við
þektum málróm hans, eða ef hann gæti líkamast svo vel,
að við þektum hann og hann bæði okkur að leggja af
einhvern löst, sem við hefðum í fari okkar, að við mund-
um gjöra alt, sem við gætum til að verða við ósk hans.
Haldið þið ekki að við mundum hika við að framkvæma
ýmislegt Ijótt, sem okkur dettur ekki í hug að neinn viti
um, ef við værum sannfœrd um að Iátinn ástvinur okkar
horfði á okkur á meðan? Haldið þið ekki að við
mundum verða vægari í dómum okkar um aðra menn og
bresti þeirra ef við værum sannfœrö um að látinn ástvin-
ur okkar hlustaði á okkur og táraðist yfir því, hvað við
værum kærleikslítil til meðbræðra okkar? — Haldið þið
ekki að ágirndin, þrætugirnin, yfirdrotnunarlöngunin og hatr-
ið, yrði minna ráðandi afl í hugum okkar, ef við uissum,
að með því að hafa hugann fullan af þessu, værum við að