Morgunn - 01.06.1938, Síða 92

86
MORGUNN
Þegar byrjað var að syngja fyrsta sálminn var eins og ein-
hver einkennilegur höfgi færðist yfir mig, og um tíma var
sem ég gleymdi stað og stund. Athygli mín beindist næstu
augnablikin að þremur yndisfögrum ljósum, er eg sá. Ljós
þessi voru bjartari en nokkur venjuleg Ijós; frá þeim stöf-
uðu ylhlýir geislar og ósegjanlegur friður, sem mér er ekki
unt að gera ykkur fyllilega skiljanlegt. Ég horfði stöðugt á
þessi ljós, meðan verið var að syngja fyrri sálminn. Þegar
söngnum var lokið fanst mér eins og veggurinn og Ioftið
í stofunni leystist sundur með einhverjum dularfullum hætti
og ég sjá því næst út í endalausan geiminn. Ég sá nú
kistuna glögt og fólkið sem stóð umhverfis hana. Yfir því
hvelfdist stjörnubjartur kvöldhiminn, þar sem ljósin áður-
sögðu skinu í ósegjanlegri fegurð. Ég tók nú eftir því að
ljós þessi voru á hreyfingu; þau voru þrjú, eins og áður
er sagt, þau virtust nokkuð langt í burtu í fyrstu en þau
færðust stöðugt nær með jöfnum hraða, unz þau staðnæmd-
ust í beinni röð rétt fyrir ofan kistuna. Þau urðu nú skýr-
ari og greinilegri og virtust stækka allmikið. Ég sá nú að
í hverju þessara Ijósa var mannsmynd, er smá skýrðist, unz
ég sá greinilega verur þessar birtast í ljósunum. í ljósi
því, er mér virtist næst mér, sá ég kvenveru. Eftir útliti
að dæma virtist mér sem hún mundi vera á þrítugsaldri;
hún var björt yfirlitum að sjá, fremur holdug, hárið var
dökkjarpt, og bar hún hvítan skrúða. Næst henni stóð
gömul kona, hávaxin að sjá og dökkhærð, en ekki virtist
gamla konan eins ánægð að sjá og stúlkan áðurnefnda. Við
nánari athugun komst ég brátt að raun um það, að gamla
konan var engin önnur en sú, sem verið var að syngja
yfir. Öðrumegin við gömlu konuna sá ég ungan mann, er
virtist vera um tvítugt. Hann var fremur lágur vexti, dökk-
hærður. Alt var fólk þetta eins búið, hvítklætt. Ég horfði
hugfanginn á þessa yndislegu sýn. Mér er ekki unt að lýsa
friði þeim og yndisleik er stafaði frá návist þeirra. Sá
einn, er séð hefir eitthvað þessu líkt getur skilið
það til fulls, en ég horfði á þær allan tímann meðan