Morgunn - 01.12.1941, Qupperneq 10

108
MORGUNN
er næstum því að ég sé feiminn að lesa ykkur eða setja
á pappír, þar sem hól fellur á sjálfan mig fyrir eitthvað,
sem ég hefi gert á þessu sviði. Ég á ekkert hól skilið, ég
er aðeins lítilfjörlegt tæki til þess að flytja þetta á milli.
Þeir, sem starfa hinum megin við tjaldið, ættu að fá hrós-
ið, því að það er áreiðanlegt, að þeir leggja oft á sig mik-
iö erfiði til þess að hjálpa þeim, sem langar til að kom-
ast í samband við okkur.
Við hér erum viðtækið, og við getum ekki borið lof á
viðtæki útvarpsins, þó að gegnum það komi góð ræða eða
fallegur söngur, sem flytjendur hafa þurft mikið fyrir að
hafa áður en þeir gátu flutt það. Fyrir því skulum við
ætíð muna það, að ef eitthvað kemur í gegnum þannig
lagað samband, sem hér um ræðir, þá skulum við ætíð
láta það vera okkar fyrstu hugsun, að gefa guði dýrðina
og vegsama hann fyrir þessar dásemdir, sem hann lætur
okkur í té.
Þá sný ég mér aftur að bréfi B.: „Við í. J. sitjum inni
í stofu og tölum á víð og dreif, þar til hann byrjar að
lýsa fyrir mér: ,,Það stendur hjá yður maður. Hann er
frekar lítill, þéttur um herðar, hálsstuttur, dökkhærð-
ur og hárið greitt upp og er nokkuð liflegt. Skegg á
vöngum, nokkuð farið að grána, yfirskegg, en fremur
lítið. Hendurnar fremur litlar, fingurnir stuttir. Hring-
ur á hægri hendi. Aldur hans gæti verið milli fertugs og
fimmtugs". Áður en lýsing þessi var búin, datt mér í
hug (segir B.), að þetta væri föðurbróðir minn, sem
drukknaði fyrir 11 árum; en þér sögðuð, að svo myndi
ekki vera. Þér sögðuð, að hann væri mjög áfjáður í að
láta mig þekkja sig, sem þó ekki heppnaðist að sinni.
„Þarna kemur annar maður. Hann er fremur lágur
vexti, en nokkuð þrekinn. Hárið er dökkt og er hrokkið.
Augun eru gráblá. Svipur hans er þunglyndislegur og
mjög hugsandi. Hann virðist hafa haft þann vana, að
brosa meira út í annað munnvikið. Hann hallar höfð-