Morgunn - 01.12.1941, Qupperneq 38

136
MORGUNN
er, heldur en að játa að þar hljóti að vera óþekkt „eitt-
hvað“, sem einungis er sýnilegt við sjaldgæf skilyrði?
Við fjarskynjun (telepathi) mæta sömu erfiðleikar
eins og við önnur yfireðlileg líkamleg og sálræn fyrir-
brigði. Ef ekki er kannazt við, að til sé einhvers konar ann-
ars-heims efni, þá er ekki unnt að finna neina skiljan-
lega skýringu á fjarskynjun. Á því stigi, sem vér stönd-
um nú á, væri það líkt og að hugsa sér bros án andlits.
Þeir sem hafa svo lítinn áhuga fyrir málinu að þeir
hugsa lítið um það, virðast ætla, að þetta sé einhvers
konar þráðlaust útvarp. Ilvert af hinum fimm skynjunar-
atriðum er starfsemi sérstakra tækja í líkamsbygging-
unni, er vér nefnum skynfæri. En það er ekki vitanlegt,
(hvaða ímyndunarafli sem beitt er), að til sé í líkama
mannsins neitt slíkt tæki, er geti sent út eða tekið á
móti þráðlausum öldum, að fjarskynjunin sé starfsemi
án nokkurs tækis. Það er auðsjáanlega fjarstæða.
Þeir, sem hafa einhvern áhuga fyrir málinu, koma sér
hjá þessari fjarstæðu með því að láta algjörlega eiga sig,
hver sér starfsháttur fjarskynjunarinnar og beina öllum
hug að því, að sanna að hún sé til, þó að það hafi hundrað
sinnum verið sannað. Eina niðurstaðan, sem þeir virð-
ast hafa komizt að, er að fjarskynjunaráhrif geti ekki
borizt með eins konar bylgjusending, því að ef svo væri,
þá ætti ölduhraðinn að vera í öfugu hlutfalli við vega-
lengdina í 2. veldi milli sendanda og viðtakanda, en það
sé engin sönnun til fyrir því að svo sé. Þessi ályktun er
byggð á þeirri röngu hugsun, að öll áhrif séu í hlutfalli
við beina orsök sína. En enginn munur verður á skoti úr
skammbyssu eftir því hvort þrýst er á gikkinn laust eða
fast, sé hann að eins hreyfður.
En ef gert er ráð fyrir „annars-heims efnisauka“,
sem þroskast ásamt öðrum líffærum í meira eða minna
jöfnu hlutfalli, þá má hugsa sér þann starfshátt fjai’-
skynjunarinnar, sem ekki misbýður heilbrigðri skynsemi-
„Annars-heims efnisaukinn“ gæti verið aðsetur undir-