Morgunn - 01.12.1943, Side 10

104
MORGUNN
það annan lit og getur orðið því nær svart. Viðkomu er
það stundum rakt og kalt, stundum eins og seigt og lím-
kennt, sjaldnar er það hart og þurrt. Mjög oft fylgir
því svalur blær eða nærri kaldur, þótt fullkomin kyrrð sé
í tilraunaherberginu og gluggar og hurðir vandlega lok-
aðir. Gerð þess er ákaflega mismunandi.
LÍKAMNINGAR
Þegar þetta efni hefur legið á gólfinu fyrir framan
miðilinn nokkra stund er eins og í það færist líf, það rís
og hækkar og innan skamms er þarna risin upp mannvera
í fullri líkamsstærð, stundum barn, stundum öldungur,
stundum karl, stundum kona. Oftast er þessi aðkomu-
vera óþekkjanleg, að mestu hjúpuð efnismiklum, hvítum
slæðum, stundum verður hún viðstöddum mönnum þekkj-
anleg, sem látinn maður eða kona. Hún líður fremur en
gengur um herbergið, stundum sannanlega án þess að
snerta gólfið, hún er oftast þögul en getur stundum tal-
að, þó sjaldnast meira en nokkur kveðjuorð. Orðlaus
ástúðaratlot við ákveðna fundarmenn eru oftast hin einu
merki mannlegs vitundarlífs, sem hún getur látið í ljós.
Glæsilegasta líkamningafyrirbrigðið er það, þegar full-
sköpuð vera kemur fram í fullkomnu myrkri, uppljómuð
ljósi, sem blátt áfram geislar út frá henni sjálfri. Þetta
ljós lýsir þó ekki út frá verunni sjálfri, umhverfis hana
er niðamyrkur, en sjálf er hún skær og björt. ,,Á þeim
tveim þúsundum tilraunafunda, sem ég hefi setið“, seg-
ir dr. Arthur Wills, einn af þekktustu sálarrannsókna-
mönnunum, sem nú starfa, „hef ég að eins séð þetta dá-
samlega fyrirbrigði mjög sjaldan“.
Þeim, sem enga reynslu hafa í þessum efnum sjálfir,
verður eðlilega að spyrja: „Eru þessi fyrirbrigði raun-
veruleg? Er þetta nokkuð annað en skynvillur og missýn-
ingar í hálfdimmu tilraunherberginu" ?
Það er margt, sem gerir þær tilgátur að engu. í fyrsta