Morgunn - 01.12.1943, Qupperneq 27

MORGUNN
121
sálin, a. m. k. einhver hluti hennar, hverfur úr líkaman-
um um stund og- fer til fjarlægra staða. Menn hafa neitað
því, að þetta væri mögulegt, fram til síðustu tíma og
margir .neita því enn, en hvers vegna dettur mönnum í
hug að fullyrða svo furðulega hluti, sem þetta raun-
verulega er?
Þetta er ekki staðhæft út í bláinn, heldur vegna þess,
að ekki fáir menn fullyrða, að þeir fari slikar ferðir, og
þeir hafa gefið rannsóknamönnum mörg tækifæri til að
ganga úr skugga um, að þetta gerist raunverulega.
Þeir, sem þessum merkilega hæfileika eru búnir, hafa
sannað oss ferðalög sín með því, að segja hvað fyrir þá
hafi borið í ferðinni, og með því, að segja oss, hvað þá
stundina hafi verið að gerast á fjarlægum stað. Stór-
merkilegar tilraunir með þetta gerðu fyrir tíu árum
nokkurir amerískir vísindamenn. með miðilinn fræga frú
Garrett. Tilraunin var sú, að meðan tilraunamennirnir
sátu hjá henni í tilraunaherberginu í New York, átti hún
að reyna að fara úr líkamanum og heimsækja lækni nokk-
urn, sem bjó í fleiri hundruð mílna fjarlægð, í Tor-
onto, og segja frá því, sem fyrir hana bæri þar, en þang-
að hafði frúin aldrei áður komið. Læknirinn í Toronto
var með í tilrauninni, en. hann hafði einnig sálræna hæfi-
leika, Þetta heppnaðist ágætlega. Frú Garrett lýsti húsa-
kynnum læknisins, hún heyrði orð hans, sem hann beindi
til hennar, þegar hann varð hennar var. Ilún lýsti bók,
sem hann tók og las í, og sagði innihald þess, sem hann
las, sá, að hann var með hvítt bindi um höfuðið og
heyrði, er hann sagöi henni frá smáslysi, sem fyrir hann
hefði komið rétt áður en tilraunin átti að hefjast. Rann-
sóknamennirnir í New York skrifuðu orðrétt hjá sér það,
sem frú Garrett sagði frá þessu merkilega ferðalagi sínu,
og læknirinn í Toronto gerði hið sama, og allt kom ná-
kvæmlega heim. Það var ómögulegt að komast hjá að sjá,
að frúin hafði raunverulega farið þessa furðulegu ferð,
og heyrt og séð það, sem fram fór í húsi læknisins.