19. júní - 19.06.1981, Qupperneq 53

mæðralaun með fyrsta barni veru-
lega.
Það væri líka mjög æskilegt að
geta unnið, t. d. hálfs dags vinnu,
með náminu, en mér finnst þjóð-
félagið sýna lítinn skilning á þörf
einstæðra foreldra til aukinnar
menntunar yfirleitt.

ÉOVÍL EÍ6B SOH hífiEtóut, Ef hi EifiNRS! TittHTU ÖttCPurJA. ffft
Ki n» HR.1.
SIGRÚN ÁRNADÓTTIR,
nemandi í MH:
Dreifbýlisstyrkurinn
dugar skammt
Eg er frá Eskifirði og nýt þess
vegna dreifbýlisstyrks, sem er 4.000
nkr. yfir veturinn. Þennan styrk fá
allir sem eiga lögheimili utan
Reykjavíkur. Hins vegar fær mað-
ur ekki inni á dagheimili fyrir barn
sitt í Reykjavík nema eiga lög-
heimili hér. Þegar svona stendur á,
þyrftu sveitarfélögin að semja sín á
milli um málin svo að ekki þurfi
stöðugt að vera að breyta lög-
heimili, því að barnaheimili fyrir
emstæða foreldra í námi er auðvit-
að algjört skilyrði. En það þyrfti
hka að koma til aðstoð við að út-
Vega húsnæði í Reykjavik, þótt
heimilið í Skeljanesi sé reyndar
vísir að slíku.
Ég bjó fyrst hjá systur minni og
Ufn þessar mundir er ég hjá vina-
fólki, en núna hef ég nokkuð góða
von um íbúð í húsi F. E. F. í
Skeljanesi; annars yrði ég að hætta
námi. Dóttir mín er sem stendur
hjá foreldrum mínum vegna hús-
næðisvandræða og fjárskorts. Ég
fæ enga styrki til námsins fyrir
utan dreifbýlisstyrkinn og það er
útilokað að vinna með mennta-
skólanámi. Námið í dagskóla er
það erfitt og barnsins vegna er það
ógerlegt. Eitt er það þó sem horfir
til bóta og það er fyrirhuguð lækk-
un skatta á einstæðum foreldrum.
BRYNDÍS
GUÐBJARTSDÓTTIR,
háskólanemi:
Mikill munur á
lánamöguleikum
Sé átt við nám i menntaskóla
og viðkomandi býr ekki í foreldra-
húsum fæ ég ekki séð að möguleik-
ar séu neinir. Menntaskólanemar
hafa ekki aðgang að námslána-
kerfinu, heimavistir eða garðar eru
ekki fyrir hendi, atvinnumöguleik-
ar eru litlir, þar sem skólasókn tek-
ur yfir meiri part dagsins og á
kvöldin gengur ekki svo greiðlega
að fá barnagæslu, auk þess sem
það er dýrara. Þarna þyrfti að
koma til húsnæði svipað því sem
F. E. F. er að taka i notkun í
Skeljanesi og fólk gæti búið i með-
an námstími stendur. Hækka
mætti mæðralaun eða taka upp
tekjutryggingu. Nú eða taka upp
námslán sem ekki yrðu verðtryggð,
þannig að fólk kæmi ekki úr sínu
námi með skuldabagga sem sam-
svaraði lánum af meðalíbúð. Og
vextir ekki einu sinni frádráttar-
bærir til skatts! Ástandið batnar
þó nokkuð þegar komið er að há-
skólanum. Þar eru hjónagarðarnir
þar sem einstæðir foreldrar geta
fengið inni. Háskólanemar hafa
einnig aðgang að námslánakerf-
inu. Þó eru þau eins og áður er sagt
afar óhagstæð.
FRÍÐUR GARÐARSDÓTTIR,
sjúkraliði:
Skeljanes er
skref í rétta átt
Ég var nú svo heppin að hafa
lokið sjúkraliðanáminu, áður en ég
varð einstæð móðir. Hins vegar hef
ég áhuga á framhaldsnámi sem
fyrst, en mér er það ekki kleift fjár-
hagslega. Föstu útgjöldin vegna
barnanna og svo skuldbindingar
vegna íbúðar sjá fyrir því. Ég var
búin að leigja á ellefu stöðum, áður
en ég eignaðist eigið húsnæði; ég
bjó eitt sinn í Borgarhreppi, tví-
vegis á Akureyri, í Ölfusi, tvisvar í
Hafnarfirði, í Kópavogi og á ýms-
um stöðun í Reykjavík. Þetta hefur
mest bitnað á eldri drengnum, en
við höfðum búið á átta stöðum
þegar hann var 6 ára gamall. Það
segir sig sjálft, að þetta skapar rót-
leysi hjá litlu barni og getur haft
ófyrirsjáanlegar afleiðingar síðar
meir.
Það þarf nú ýmislegt að bæta ef
einstæðir foreldrar eiga að geta
aflað sér framtíðarmenntunar. Þeir
þurfa aðgang að námslánum í
fyrsta lagi og húsnæði meðan á
námstíma stendur. Aðstaða til
barnagæslu þyrfti líka að vera
sjálfsögð. Þjóðfélagslega séð hlýtur
þetta að vera ávinningur þegar
fram í sækir. Heimilið í Skeljanesi
á eftir að sýna hve þörfin er mikil,
en þarna er þó komið fyrsta skrefið
í rétta átt.
Fríður Garðarsdóttir ásamt sonum sínum.