19. júní - 19.06.1981, Síða 56

Fríða Á. Sigurðardóttir.
Fríða Á. Sigurðardóttir er
Hornstrendingur að ætterni og
systir Jakobínu Sigurðardóttur
rithöfundar. Fríða Iauk kandí-
datsprófi í íslenzkum bókmennt-
um við Háskóla íslands árið 1979,
og starfaði með náminu sem
bókavörður og deildarfulltrúi við
Háskólann. Hún hefur átt sæti í
stjórn Launasjóðs ísl. rithöfunda.
Fríða er gift Gunnari Ásgeirssyni
kennara og á tvo syni.
Maður þverfótar ekki
fyrir skemmtilegum konum
Guðrún Egilson
ræðir við
Fríðu Á. Sigurðardóttur
— Hver er þessi kona, sem kem-
ur fram á ritvöllinn í fyrsta sinn,
hávaðalaust, en sem fullmótaður
rithöfundur? Slíka spurn mátti
lesa úr skrifum gagnrýnenda s.l.
haust, er þeir höfðu hælt upp á
hvert reipi smásagnasafninu Þetta
er ekkert alvarlegt eftir Fríðu Á. Sig-
urðardóttur. Hún er fús til þess að
svara nokkrum spurningum fyrir
19. júní, spurningum um sjálfa sig,
verk sín og viðhorf, „en blessuð
vertu ekki að spyrja mig um neitt
háfleygt,11 segir hún. „Mér finnst
stundum fólk gera þær kröfur til
rithöfunda, að þeir viti allt milli
54
himins og jarðar. Það er eins og
þeir eigi að gegna eins konar
trúðshlutverki nú á dögum. Bæk-
urnar nægja ekki, heldur verða
höfundarnir að temja sér ákveðið
fas, sitja fyrir svörum um furðu-
legustu hluti og láta káfa á sálinni í
sér. Til þess þurfa þeir að hafa
leikarahæfileika, en þá hef ég
ekki.“
Hún kemur greinilega til dyr-
anna eins og hún er klædd og
gáskafullt yfirbragðið stingur dá-
lítið í stúf við smásögurnar hennar,
sem eru fremur hljóðlátar og láta
ekkert ofsagt. Eg hef orð á því, að
mér finnist þær ákaflega vel og
nostursamlega unnar.
, Já og veiztu, að það hefur jafn-
vel verið sagt við mig, að þær séu of
vandvirknislega gerðar. Er það
hægt? Ég á við, er hægt að vinna
verk sín of vel? Ég held ekki.“
„Annars er það einkum tvennt,
sem hefur komið mér á óvart í
sambandi við viðtökur bókarinn-
ar,“ heldur Fríða áfram. „í fyrsta
lagi eru það skrifin um hæfni mína
sem höfundar. Þau komu mjög
flatt upp á mig, en glöddu mig að
sjálfsögðu. í annan stað þótti mér
undarlegt, hvað fólk virtist finna
mikinn svartsýnistón i sögunum.
Ég hef oft verið spurð: — Hvernig
geturðu verið svona hroðalega
svartsýn? En ég er ekkert svartsýn,
hvorki í minu daglega lífi né í sög-
unum. í þeim öllum skil ég við
persónurnar, þar sem þær hafa
flestar náð einhverju ákveðnu stigi,
gert eitthvað upp við sig, og það er
ekki svartsýni.“
— Það er nú samt ekkert sérlega
bjart yfir konunni, sem gerir upp
reikningana í Bréfi til systur .
„Hún hefur nú samt tekið
mikilvæga ákvörðun í sögulok,og
það er raunar ákvörðun, sem varð-
ar allar konur, þ. e. að hætta að
horfa á sjálfa sig með annarra
augum. Hún ætlar ekki lengur að
láta aðra segja sér hver hún er. Frá
örófi alda hafa konur þurft að sæta
því, að aðrir segi þeim, hvað og