19. júní - 19.06.1981, Síða 62

Verkakonan vaknar upp við vondan draum
— jafnvel á sunnudegi.
punktur neyslusamfélagsins, lokuð
inni innan um allt draslið. Hún
hefur allt, hvað vill hún þá????
Þriðji þátturinn fjallar um sam-
skipti kynjanna, ástina, kynlífið,
eign mannsins á konunni og hvern-
ig konan fer út úr þeim leik, ólétt,
bundin í báða skó og kúguð, þar til
loks að hún gengur sinn veg, hittir
aðrar konur sem hafa sögu að segja
og hvað þá? Þessi þáttur er sagður
með ævintýri, þar sem fram koma
ýmsar ævintýrapersónur, allt frá
ljótri og dónalegri dúkku til prins-
ins sem á nútímavísu er rafmagns-
verkfræðingur.
Haldi nú einhver sem ekki hefur
séð Konu að þar sé alvaran einber á
ferðinni, þá skjátlast hinum sama!
Aðferðir Dario Fo byggjast á þeirri
kenningu að leikhús eigi alltaf að
vera skemmtilegt. Hann byggir á
gömlum ítölskum hefðum þar sem
mottóið er að segja það sem segja
þarf með háði, gríni og sprelli. Það
er líka nauðsynlegt að geta hlegið
að sjálfri þér, hláturinn hreinsar til
í sálinni og eins víst að bjartsýnin
og baráttuþrekið taki völdin.
í huga konunnar
í sýningu Alþýðuleikhússins er
farin sú leið að láta þrjár leikkonur
60
leika þættina, meðan ein leikur
koma hinar í stað leikmuna. Sýn-
ingin ber yfirbragð trúðleiksins,
einfaldir búningar, einföld, stíl-
hrein sviðsmynd, leikkonurnar eru
gífurlega alvarlegar á svipinn og
þrenning trúðanna nær að tengja
alla þættina saman, þetta er sam-
eiginleg saga.
Leikkonurnar Sólveig Hauks-
dóttir, Edda Hólm og Guðrún
Gísladóttir fara allar á kostum í
hlutverkum sínum undir leikstjórn
Guðrúnar Ásmundsdóttur. Þá er
leiknynd Ivans Török augnayndi.
Við horfum á andlit konu þegar
inn kemur. Er leikurinn hefst opn-
ast höfuð hennar, við göngum inn í
huga konunnar. Hvað er þar á
seyði? Býsna margt, sem ef til vill
sannar þér það sem þú áður vissir,
eða vekur upp nýjar hugrenningar.
Því miður hafa allt of margir látið
þessa ágætu sýningu fram hjá sér
fara, en vonandi láta leikkonur
ekki deigan síga. Við höfum fleiri
sögur að segja og áfram skal haldið
skref fyrir skref eins og konurnar
sem hittast undir stóra trénu í
leikslok. Við erum rétt að hefja
gönguna löngu frá öllum Brúðu-
heimilunum út í leikhús lífsins þar
sem allir fá jafn stór hlutverk.
Kristín Ástgeirsdóttir
Framhald af bls. 35.
,Já þær ætla allar í eitthvert
nám — pæla ekkert í öðru en halda
áfram.“
— Hefurðu eitthvað hugsað um
hvernig þú munir haga væntan-
legu heimilislifi þínu með tilliti til
verkaskiptingar?
„Þú meinar ef ég gifti mig.
Hjónaband er nú ekkert á dagskrá
hjá mér — hugsa ekki um slíkt fyrr
en ég hef lokið námi. Annars er ég
vön ákveðinni verkaskiptingu
heima. Pabbi minn dó þegar ég var
12 ára og ég á tvö systkini. Við
skiptum heimilisverkunum í fjóra
hluta á milli okkar — hver og einn
ber þannig ábyrgð á ákveðnum
hluta þeirra. Verkaskipting á
heimili er mér því eðlileg og mér
finnst líka sjálfsagt að hjón skipti
með sér heimilisstörfum ef þau
vinna bæði úti.
En úr því að minnst er á þessi
mál þá get ég sagt það að ég gæti
vel hugsað mér að vera heima
ákveðinn tíma ef ég eignast börn.
Mig langar ekki til að eignast börn
og setja þau beint inn á dagvist-
unarstofnun. Það getur verið
nauðsynlegt — en ég mundi ekki
vilja það.“
— Ert þú jafnréttissinni?
,Já það er ég — enda sögðu
stelpurnar við mig, þegar ég sagði
þeim að hringt hefði verið í mig frá
þessu blaði: Já, þetta er sko einmitt
eitthvað fyrir þig!“
SIGURBJÖRG
Framhald af bls. 36.
réttindafélaginu „að þessum
krökkum er kennt allt annað en að
lifa.
Það segir kannski sína sögu að
þetta var sagt fyrir u. þ. b. 15 ár-
um.“
— Má af þessum niðurstöðum
ráða að ekki verði mikil breyting í
framtíðinni á núverandi verka-
skiptingu kynjanna?
„Það er margt sem bendir til
þess. I því sambandi finnst mér rétt
að vísa i rannsókn á jafnrétti kynj-
anna sem gerð var af Guðrúnu
Sigriði Vilhjálmsdóttur árið
1973. Þar var þvi spáð að núver-
andi verkaskipting kynjanna
mundi haldast óbreytt í megin-
atriðum í náinni framtíð. Sú spá
var m. a. byggð á mismunandi
skiptingu kynjanna í hinum ýmsu
skólum.
Að vísu myndi hlutur kvenna
aukast á nokkrum afmörkuðum
sviðum, t. a. m. sæki þær meira í
bóklegt framhaldsnám. Ekki verði
samt neinar grundvallarbreytingar
á náms- og starfsvali stúlkna. Ef
marka má þær niðurstöður sem ég
hef minnst á hér á undan virðast
þær staðfesta þessa spá í megin-
atriðum, því miður.“