Sólskin - 01.07.1931, Blaðsíða 6

Sumarið.
Eftir sr. Friðrik Hallgrímsson.
Einu sinni, aö enduðum löngum vetri, kallaði Guð á
skínandi fallegan engil og sagði við hann: „Farðu með
sumarið til mannanna og blessaðu jörðina“.
Og engillinn tók heita og bjarta sólargeisla og helti
þeim yfir jörðina; og hann flaug yfir jörðina og blessaði
hana. Og þá grænkaði jörðin, og blómin fóru að spretta
og fuglarnir komu og sungu fyrir mennina. Og allir urðu
glaðir.
Þegar engillinn kom aftur til Guðs og sagði lionum,
að nú væri hann búinn að færa mönnunum sumarið og
blessa jörðina, þá sagði Guð: „Þú gleymdir að blessa
fallegustu blómin min, en það eru börnin: Farðu og bless-
aðu þau líka“.
Þá flaug engillinn aftur til jarðarinnar, til þess að
flytja börnunum blessun Guðs. Hann kom og blessaði
litlu börnin, sem sváfu í vöggum sínum, og þau brostu
í svefninum, af því að engilbnn hafði flutt þeim blessun
föður þeirra á himnum.
Og hann blessaði lika hin börnin, sem voru orðin
eins stór og þið eruð. Og hann hvíslaði að þeim: „Faðir
ykkar á himnum elskar ykkur, og hann vill hjálpa ykkur
til að vera góð börn. Þið megið aldrei tala ljótt og aldrei
segja ósatt. Þið eigið að vera hlýðin við foreldra ykkar
og góð við alla. Og þið eigið að lesa bænirnar ykkar á
hverjum degi og fara i kirkju á sunnudögum, til þess að
tilbiðja Guð“. — Og stóru börnin báðu líka og sögðu:
„0, hvað Guð er góður við okkur; við skulum alltaf elska
hann og hlýða honum“.
Og þegar engilbnn kom aftur heim til Guðs og sagði
4