Sólskin - 01.07.1931, Blaðsíða 15

inn veit hvert. Ekki veit ég hvernig stendur á þessu
háttalagi, og ég er ekki einu sinni viss um að langafi og
langamma hafi vitað það, en ef til vill er það af því, að
bezt eí að öll góð verk séu gerð í kyrþey. Nú kom sá
guli til Gvendar og neri sér upp við hann, og Gvendur
strauk honum. Hann vissi nú ekki af sér framar, fyr en
farið var að birta. Þá reis hann upp og sá hvar Jónsi
steinsvaf við hliðina á honum.
III.
„Klæddu þig Jónsi, ég hefi sögu að segja þér“, sagði
bróðir hans.
Og meðan Jónsi var að núa stírurnar úr augunum,
sagði Gvendur honum upp alla söguna, sem gerzt hafði
um nóttina.
„Ekki vil ég vera púki og prakkari“, sagði Jónsi.
„Það er svo andstyggilegt. En við getum ekki verið bú-
álfar held ég. Ég er liræddur um að við getum ekki gert
verkin. Ég vildi bara að ég væri orðinn dálitið stærri“.
„Ég er viss um að ég get gert þau“, sagði Gvendur,
„og þú getur lijálpað mér“.
Bræðurnir læddust nú ofan stigann og niður í eld-
hús. Þar voru tómar hlóðir, rusl á gólfi og allir hlutir á
tvístringi.
„Líttu á göngin og tröppurnar“, sagði Gvendur. „Þú
hefðir ekki þurft að missa svona niður af hrísinu i gær.
Nú verðum við í tíu mínútur að sópa það upp. En hvað
ert þú að klóra þarna í músaliolu í veggnum?“
„Hvað heldur þú að ég hafi fundið?“ sagði Jónsi.
„Brýnið hans pabba“.
„En hvað þú varst heppinn“, sagði Gvendur. „Legðu
það þarna hjá sætinu hans. Þetta er eitt af því sem búálf-
13