Sólskin - 01.07.1931, Blaðsíða 51

Þú átt hjartans hreina gull,
hugans göfgi sanna.
Sálin þin af fegurð full
flytji ljós til manna.
Báran sér leilcur við bleikan fjörustein.
Fagurt syngur fuglinn á grænni skógargrein :,:
Margrét Jónsdóttir.
Blóm.
Við skulum ganga upp í fjallshlíðina,’setjast i blóm-
skrýdda laut og athuga live blómin eru fögur og lif þeirra
dásamlegt. Þar getum við dvalið i næði fyrir skarkala
bæjarins, og heilsað upp á þessi staðbundnu systkini
okkar, sem standa föstum fótum í móðurjörð og fá ekki
hreyft sig, né notið frelsisins, sem okkur mönnunum er
svo dýrmætt. Hver einstaklingur innir þar af höndum
hlutverk sitt, að viðhalda lífinu á jörðunni. Það er næsta
athyglisvert, að við mennirnir eigum allt okkar líf und-
ir grænu plöntunum. Væru þær ekki, mundi ekkert lif
þróast hér á jörðu, eftir þeim skilyrðum, sem það nú
er háð.
Fjölbreytni og fegurð jurtanna í heitu löndunum
er óþrotleg. En þótt loftslagið sé kalt á ættjörð okkar,
vaxa hér fjölmargar plöntur á túnum og engjum, heið-
arflákum og fjallahlíðum, sem rétta hver annari hjálp-
andi hönd við myndun gróðurlendis Islands. Þar er sá
stofn, sem forfeður vorir hafa stuðst við gegnum ólgu-
sjó aldanna, og við og afkomendur okkar munum gera
liið sama í framtíðinni.
Við skulum þvi öll kosta kapps um að kynnast
þessum vinum okkar að nokkru, og þekkja með nafni.
Sérhver ætti að kunna skil á flestum þeim plönt-
49
4