Sólskin - 01.07.1931, Blaðsíða 9
sem liggur bak við fjósvegginn;
gegnir hann því garmurinn,
þeir ganga upp fyrir túngarðinn
og liátt upp til hlíða;
— ærnar rása oft svo langt og víða.
Sólskin er í sundum,
söngur í birkilundum,
— þrestir syngja glatt í laufgum lundum
og halda vörð hjá hreiðrum smáum,
sem hafa þeir byggt úr sinustráum
innst í ljósum leynum,
undir grænum greinum.
— Nú er bjart um brúnir fjalla,
blikar á silfur strengi,
lindir smáar leika á silfur strengi.
— Smalinn stendur á Háahjalla
og hóar snjallt og lengi.
Hækkar sumarsólin blíð.
Suður og upp í Grænuhlíð
heyra ærnar hóin smala,
hrökkva upp af léttum dvala,
bregða við og hlaupa heim.
Hefir Dóri tölu á þeim;
en leita þarf hann lengur,
lokkabjartur drengur,
með húfuna i hendinni
hleypur eftir brúninni
og drekkur vatn úr ljósum lindum.
Loksins finnur hann hóp af kindum.
Fálu gömlu og Gyðju,
Grákollu og Hnyðju,
7