Sólskin - 01.07.1931, Blaðsíða 38

„Hugsunarlausu bÖrn! Vitið þið ekki, að það er
bannað að vinna slíkt verk sem þetta á hvildardegi? Þið
hafið saurgað helgidaginn og atað ykkur út i óhreinind-
um. Hættið þessu og farið lieim!“
Börnin svöruðu engu. Þau stóðu hikandi og ráð-
þrota í bráð. Sumum varð litið á föt sín og hendur,
— já, þau voru nokkuð óhrein---------.
En sá sem talað hafði til þeirra, gekk að fuglaröð-
unum á barðinu, rétti út hönd sína og hugðist að slá þá
niður í aurinn aftur..
Þá gekk liann snögglega fram, ókunni drengurinn,
og svipur hans varð tignarlegur og geislar stóðu af sjónu
hans. — Hann varð fyrri til en Faríseinn, og brá hönd
sinni yfir leirfuglana og — — þeir flugu allir-----.
Börnin horfðu undrandi á eftir fuglunum, og það
gerðu Farísearnir líka.
En er þeir litu við, var drengurinn horfinn------.
Sagan segir, að leirfuglarnir flýgi út um öll lönd.
Þeir sungu vorgleði, starfsþrá og háleitar liugsjón-
ir inn í liuga allra þeirra er hlustuðu á þá.
Vafalaust komu þeir einnig hingað til afskekkta,
kalda landsins okkar. — Öldum saman hafa þeir sungið
söngva sína fyrir sonu og dætur þessarar þjóðar, —fyrir
alla þá, sem vildu hlusta, — og það er einn þeirra, sem
hefir sungið mér efni þessarar sögu.
Já. Vorið er löngu komið. Vonandi seiðir það ykkur
til sín út í faðm náttúrunnar — hurt frá götumasi og
stofuryki. Viljið þið nú minnast litlu sögunnar, sem ég
hefi sagt ykkur núna?
Ég veit það, að fuglarnir syngja líka fyrir ykkur, ef
36