Sólskin - 01.07.1931, Blaðsíða 17

„Það vildi ég líka“, sagði Jónsi og stundi við.
„Ég skal segja þér nokkuð“, sagði Gvendur. „Við
skulum ekkert minnast á þetta fyrst um sinn. Því að það
er ekki alveg víst að við getum alltaf verið svona dug-
legir. En ef við getum það, þá ætla ég að segja pabba
upp alla sögu“.
IV.
Nú leið hver dagurinn af öðrum, og alltaf unnu bú-
álfarnir verk sín.
Bóndi sagði nú móður sinni og sonum sínum, að
hann ætlaði til sjávar og vera burtu í hálfan mánuð.
Drengirnir lofuðu að setja mjólkurskálina fyrir búálf-
inn á hverju kvöldi og reyna að vera góðir drengir. Og
svo fór bóndi af stað.
Bræðurnir notuðu sér nú, að pabbi þeirra var ekki
heima og unnu á daginn. Þeir reittu illgresi úr görðunum,
hreinsuðu kringum öll hús, löguðu girðingar, hlúðu að
trjám og blómum og báru að þeim áburð.
Þegar bóndi kom heim, sá hann að mikil umskifti
voru orðin á heimilinu. Þakkaði hann það allt búálfinum
og blessaði hann í bverju orði. „Já, bann hefir sannar-
lega flutt aftur blessun í búið“, sagði amma.
„Ég aflaði nú svo vel, að ég gat ekki stillt mig um
að kaupa tvenn fagurgræn drengjaföt í kaupstaðnum,
önnur eru ofurlítið minni en hin. Ég vona að búálfurinn
geti verið í öðrum hvorum“.
Ó, sonur minn, gerðu það ekki“, sagði amma.
„Manstu ekki, að það var fötunum að kenna að bann fór“.
„Þetta hlýtur að vera vitleysa. Sá sem er eins þrifinn
og hreisar allt og prýðir, hlýtur að hafa gaman af falleg-
15