Fréttablaðið - 25.08.2011, Síða 46

6 •
Söguna um Lísu í Undralandi
ættu flestir að þekkja en sagan
sem sögð er í Alice: Madness
Returns er útgáfa af þessari
vinsælu sögu sem vekur nánast
ónot hjá manni. Madness Returns,
líkt og forverinn Alice sem kom
út árið 2000, bregður upp mjög
dökkri og blóðugri mynd af Lísu
og furðuverunum í Undralandi.
Í Madness Returns er Lísa orðin
ung kona sem rambar á milli
hins raunverulega heims og hins
ímyndaða Undralands. Eitthvert
eyðileggingarafl er að tæta í sig
Undraland og Lísa þarf að bjarga
því, sem og því litla sem er eftir af
geðheilsu hennar.
Leiknum er skipt niður í sex
heima sem hver um sig skartar
ákveðnu þema. Þessir heimar
eru síðan tengdir saman með
afskaplega litlausri og leiðinlegri
útgáfu af skuggahverfum London.
Leikmenn þurfa að fara í gegnum
þessa heima, leysa ýmis verkefni,
drepa ógrynni af undarlegum
óvinum, hoppa, svífa, safna minn-
ingum og fleira í þeim dúr.
Alice: Madness Returns skartar
einstöku útliti sem gerir það að
verkum að menn sogast inn í
þennan brenglaða ímyndunarheim
og drungalegur söguþráðurinn
heldur rækilega í menn þangað
til yfir lýkur. Það sem hins vegar
skemmir fyrir útliti og andrúms-
lofti leiksins er spilun hans.
Leikurinn er bara alltof einhæfur.
Menn hafa úr mjög litlu að moða
þegar kemur að vopnum leiksins,
um fjögur vopn sem hægt er að
uppfæra og menn eyða allt of
miklum tíma í að svífa á milli palla
með merkilega sterkum pilsfaldi
Lísu. Þar að auki verða menn
fljótt leiðir á því að murka lífið úr
skrímslum Undralands þar sem
að bardagakerfið, sérstaklega á
piparkvarnarbyssunni, er frekar
takmarkað.
Það er ekki hægt að neita því
að þessi útgáfa af Undralandi er
í senn heillandi og ógnvekjandi.
Leikurinn gefur manni nýja sýn
á þetta sígilda ævintýri, sem er
líklegt að fái Lewis Carroll til að
snúa sér í marga hringi í gröfinni.
Það er alltaf skemmtilegt þegar
þekktum sögum er snúið nánast
upp í andhverfu sína, en það væri
vissulega betra ef leikurinn sjálfur
væri eins sérstakur og útlit hans
og efnistök.
POPPLEIKUR: ALICE MADNESS RETURNS
TRÍTILÓÐ LÍSA
Red Faction: Armageddon er
nýjasta útspilið í hinni áratuga
gömlu Red Faction-seríu. Sögu-
sviðið er plánetan Mars árið 2170
þar sem mannkynið býr í iðrum
plánetunnar vegna mengaðs
andrúmslofts. Til þess að skemma
sem minnst söguþráð leiksins, sem
er alveg sæmilegur, skal bara látið
nægja að segja að aðalhetjan er
göbbuð til að sleppa lausri plágu
sem hefur legið í dvala og þá fer
bókstaflega allt til fjandans. Það
er svo í verkahring hetjunnar að
redda málunum.
Trompið hjá Red Faction-serí-
unni hefur alltaf verið eyðilegging.
Leikmenn hafa, með fjölbreyttu
úrvali vopna, möguleikann á að
eyðileggja flest allar byggingar
og hluti sem fyrirfinnast í leiknum.
Í Armageddon er þetta ennþá
möguleiki, og með því skemmti-
legra sem maður gerir þökk sé
áhugaverðum vopnum eins og
svartholsbyssu, segulriffli og regn-
boga-sýru-prumpandi einhyrningi.
En núna fá menn einnig tækifæri
til að taka til eftir sig með Nano
Forge-græjunni. Nano Forge
endurbyggir það sem maður
eyðileggur og opnar þannig fyrir
nýja spilunartaktík. Séu menn við
dauðans dyr og óvinir sækja hart
að þeim er sáraeinfalt að sprengja
gat á stóra kassa, hlaupa inn í þá
og nota svo Nano Forge til að loka
sig inni. Þar geta menn sleikt sárin
í smá stund áður en menn brjótast
út til að berja á óvininum.
Það er líklegt að þeir sem spil-
uðu forvera leiksins, Red Faction:
Guerilla, fái nett sjokk
þegar þeir spila Aramged-
don þar sem gerð er ein
gríðarstór breyting á milli
leikja. Guerrilla bauð leik-
mönnum upp á nær ótak-
markað frelsi til að ferðast
um gríðarstórt landsvæði,
aka alls konar farartækjum
og eyðileggja nánast allt
sem þeir sáu. Armageddon
útrýmir nær öllu frelsi og
setur alla framvindu leiks-
ins í mjög fastar skorður.
Einnig er takmarkað hversu
mikið menn geta nýtt sér
farartæki við eyðilegg-
inguna, en þegar menn
komast í, til dæmis, hálfgerðan
kóngulóarskriðdreka, þá er það
einstaklega hressandi.
Red Faction: Armaged-
don gerir margt rétt en það
er vissulega skref niður á
við að hafa ekki það frelsi
sem sá síðasti bauð upp
á. Þegar maður er gripinn
óstjórnlegri þörf til að
vafra um og eyðileggja allt
sem fyrir augu ber, með
fyrrnefndum regnboga-
sýru-prumpandi einhyrn-
ingi, er það hrikalegt að
vera nánast þvingaður
áfram í gegnum söguþráð
leiksins. Á margan hátt er
Armageddon betri leikur
en Guerilla, en þegar menn
hafa áður kynnst frelsinu
til að vafra um sléttur Mars er
erfitt að sætta sig við að hírast í
þröngum göngum neðanjarðar.
POPPLEIKUR: RED FACTION ARMAGEDDON
PRUMPANDI EINHYRNINGAR ERU TÖFF
ÖÐRUVÍSI Þetta er ekki sama saklausa Lísa í Undralandi og fólk sá í hinni klassísku
Disney-teiknimynd.
HÁTÆKNI Nano Forge-tæknin auðveldar mönnum að lifa af og taka til í Red Faction:
Armageddon.
NIÐURSTAÐASPILUN GRAFÍK HLJÓÐ ENDING
2/5 4/5 3/5 3/5
GRAFÍK
HLJÓÐ
SPILUN
NIÐURSTAÐA
ENDING
RED FAC-
TION ARMA-
GEDDON
4/5
4/5
4/5
3/5
4/5
Þeir Pétur Ben og Eberg eru báðir meðal fremstu poppara Ís-
lands. Sá fyrrnefndi sendi frá sér sína fyrstu sólóplötu, Wine For
My Weakness, fyrir fimm árum og er að vinna að plötu númer tvö.
Hann hefur líka gert góða hluti með öðrum listamönnum, þar á
meðal Mugison, Bubba og Ellen
Kristjánsdóttur. Eberg á að baki
þrjár flottar sólóplötur auk þess
sem hann er helmingur dúós-
ins Feldberg sem gerði mikla
lukku með plötunni Don‘t Be A
Stranger fyrir tveimur árum.
Þeir Pétur Ben og Eberg vöktu
fyrst athygli saman fyrir smellinn
Come On Come Over sem var
notaður í sjónvarpsauglýsingu frá
Nova. Flott popplag og þau eru
fleiri á Numbers Game.
Tónlistin á Numbers Game er
léttleikandi popp með alþjóð-
legum blæ. Hljómurinn er pott-
þéttur eins og við var að búast
og útsetningarnar eru fínar. Mörg
laganna hafa grípandi viðlög sem
festast auðveldlega á heilann.
Á meðal þeirra bestu eru Come
On Come Over, Over And Over,
I Would Like To See You Smile,
Numbers Game, Stuck On You og
City By The Sea.
Þeir Pétur og Eberg sjá að
stórum hluta um hljóðfæraleik og
söng, en nokkrir vel valdir tón-
listarmenn aðstoða þá á plötunni, til að mynda Nói Steinn úr Leaves,
María Huld og Hildur úr Amiinu og Mugison sem semur með þeim
félögum og syngur lagið I‘m Here.
Þó að nokkur lög hitti strax í mark þá lætur Numbers Game frekar
lítið yfir sér við fyrstu hlustun. Við nánari kynni uppgötvar maður
fleiri og fleiri góð lög. Það er ekki allt efni plötunnar snilld, en flest
laganna eru yfir meðallagi. Á heildina litið er Numbers Game fín
poppplata sem stendur undir þeim miklu væntingum sem maður
gerir til þessarra tveggja listamanna. Trausti Júlíusson
GRÍPANDI POPPLÖG MEÐ
ALÞJÓÐLEGUM BLÆ
PÉTUR BEN
& EBERG
NUMBERS GAME
Topplög: Over And Over,
Numbers Game, Stuck On You
og City By The Sea.
Nýtt fylgirit Fréttablaðsins
Auglýsingasími 512 5050