Frjáls verslun - 01.03.2002, Blaðsíða 68

hér á landi hegðuðu sér ekkert öðruvísi en annars staðar og
í viðbót við skítlegt eðli sitt gátu þeir með góðu móti nálgast
ýmsar hugmyndir og aðferðir þeirra sem „lengra" voru
komnir á brautinni bara með því að horfa á áðurnefndar bíó-
myndir. Fyrstu vaktkerfm voru einfaldar myndavélar sem
ýmist voru tengdar við monitora þar sem einhver sat og
horfði eða myndbandsupptökutæki. Fljótlega breyttust tækin
og með vaxandi tölvutækni hófst e.k. gullöld öryggistækni-
fyrirtækja og nú teljast þau í tugum, hvert með sína lausn og
sitt sérfróða starfsfólk
íslensk erfðagreining - toppöryggi Fijáls verslun gerði mjög
óformlega könnun á því hvernig fyrirtæki og stofnanir taka á
óboðnum gestum, þ.e. hvernig þessir gestir, sem ekkert
erindi eiga í húsið, komast inn.
Toppurinn í öryggisgæslunni er vafalítið hjá Islenskri erfða-
greiningu, þar sem enginn fer inn án þess að gengið sé ræki-
lega úr skugga um að viðkomandi eigi erindi. Haft er samband
við þann sem gesturinn á erindi við og hann látinn staðfesta
eða jafnvel koma á móti gestinum. Starfsmenn eru með
aðgangsstýrikort og augnskanni ákvarðar enn betur réttmæti
viðkomandi til að vera á staðnum. Toppöryggi og lítil áhætta
tekin þar! Augnskannar eru vinsælir til að sannreyna persónu
viðkomandi og hafa m.a. líkamsræktarfyrirtæki tekið þá upp í
stað korta (World Class í Spönginni) ásamt öðrum stöðum.
Hjá Flugmálastjórn er manneskja í afgreiðslu en starjsmenn hafa
aðgangskort til að komast milli staða innanhúss. Gestirþurfa að skrá
sig þegar þeir koma og einnig hver tekur á móti þeim.
umferð. Eftir sem áður er ef til vill hægt að komast inn um
aðra innganga hússins, séu þeir ekki varðir með slíku kerfi.
Island á eftir Til skamms tíma þóttu öryggisráðstafanir
fyrirtækja nær óþarfar hér á landi. Landinn horfði á amer-
ískar bíómyndir þar sem harðleitir verðir tóku fast á óvel-
komnum gestum, myndavélakerfi virtust vera alls staðar og
starfsfólk átti sér ekki einkalíf innan fýrirtækja. Allt var opið
og sýnilegt þeim sem aðgang hafði að tækjunum.
Við litum hvert á annað og sögðum: „Þetta þarf ekki hér -
ekki á Islandi“ með vísun í það að Island væri nú svo miklu
betra land en hin og að hér dytti fólki ekki í hug „svona
glæpamennska“ sem þó var þekkt, bara ekki í mjög miklum
mæli. Smátt og smátt áttuðu menn sig þó á því að glæpamenn
Flestir í miðjunni Flest fýrirtæki eru með miðlungs öryggis-
gæslu. Þ.e. starfsmannakort og móttöku þar sem dyravörður
þekkir oft starfsmenn en getur auðvitað ekki þekkt alla
gestina. Mjög oft dugar þar að nafngreina starfsmann eða
deild sem heimsækja á og þar með kemst gesturinn inn.
Sums staðar, t.d. í utanríkisráðuneytinu, er hringt til að
staðfesta komu gestsins og viðkomandi kemst ekki inn úr
móttökunni fyrr en það hefur verið gert. Hjá Nýheija er
móttaka og ætlast til að fólk kynni sig, en því er ekki fylgt fast
eftir og láti gesturinn eins og hann þekki sig um og fari beint
að lyftunni, gerist fátt annað en að hann kemst inn í húsið og
getur farið að hluta til sinna ferða. Blaðið hefur ekki látið
reyna á það hversu lengi hægt er að rangla um húsið en víst
er að fljótlega muni einhver átta sig á því að þarna er óboðinn
gestur á ferð og athuga málið.
Mjög stíf öryggisgæsla er í nýju húsi Landssímans í Armúla.
68