Morgunn - 01.12.1965, Síða 11

MORGUNN
89
ranglæti og mig langaði til að geta sannfærzt um, að tilver-
an væri réttlátari og miskunnsamari en hún virtist vera“.1
1 ritgerð þeirri, sem þetta er tekið úr, kemur fram, að höf.
hefur í bernsku setið við fótskör kirkjunnar og numið kenn-
ingar hennar um himnaríki og eilífa útskúfun, en þær höfðu
ekki gefið honum svör né fullnægt trúarþörf hans og rök-
hyggju. Því síður fann hann fullnægju í ískulda efnishyggj-
unnar, sem hann komst í kynni við á námsárum sínum.
Honum varð að halda áfram, leita og spyrja. Og loks fékk
hann svörin í niðurstöðum og reynslu sálarrannsóknanna.
Þeim niðurstöðum, sem fengizt höfðu við þrautseiga leit og
rannsóknir, og fullyrtu, að vér lifðum persónulegu lífi eftir
dauðann, og það líf væri á ýmsan hátt í samræmi við störf
vor og gerðir hér á jörðu, og að oss væri unnt að ná sam-
bandi við þá, sem farnir væru á undan oss. Dauðinn, þessi
ægilegi bölvaldur, var samkvæmt þessum boðorðum aðeins
brottflutningur frá einu stigi til annars.
Sú sannfæring, sem höfundurinn öðlaðist með tilstyrk
sálarrannsóknanna, nægði til að fullnægja trúarþörf hans
sem kristins manns. Það var ekki einungis að sálarrannsókn-
irnar gæfu svör við áleitnum spurningum, heldur greiddu
þær einnig skilning hans á dýpstu rökum kristinnar trúar
og juku ást hans og tilbeiðslu á höfundi hennar. En líka
sögu og þessa hafa þúsundir manna að segja um heim allan.
Vissan, sem þessar þúsundir hafa fengið vegna sálarrann-
sóknanna, hefur fært þá nær Guði sínum og gert þá betur
kristna en áður var. Viðhorf þeirra til lífsins og mannanna
hefur breytzt, og því er hiklaust haldið fram af þeim, sem
kunnugastir eru þessum málum, og hygg ég þar sé rétt
kennt, að ekkert sé þess jafnmegnugt að skapa samfélag
manna í anda kenninga Krists í kærleika og tilbeiðslu, en
vissan um framhald lífsins og þekkingin á því lífi. Og þá má
ekki gleyma því, sem oft hefur knúið menn til leitar í þess-
um efnum, en það er sorgin og söknuðurinn, og verður það
1 Jakob Jóh. Smári: Ofar dagsins önn, bls. 142—143.