Morgunn - 01.12.1965, Qupperneq 58

136
MORGUNN
mestr bóndi, þá þótti til hans koma at vita, hvé nær létta
myndi óárani þessu, sem yfir stóð. Býðr Þorkell spákonunni
heim, ok er henni þar vel fagnat, sem siðr var til, þá er við
þess háttar konum skyldi taka. Var henni búit hásæti ok
iagt undir hana hægindi. Þar skyldi í vera hænsnafiðri.
En er hon kom um kveldit ok sá maðr, er móti henni var
sendr, þá var hon svá búin, at hon hafði yfir sér tugla-
möttul blán, ok var settr steinum allt í skaut ofan. Hon
hafði á hálsi sér glertöiur, iambskinnskofra svartan á höfði
ok við innan kattskinn hvít. Ok hon hafði staf í hendi, ok
var á knappr. Hann var búinn með messingu ok settr stein-
um ofan urn knappinn. Hon hafði um sik hnjóskulinda, ok
var þar á skjóðupungr mikill, ok varðveitti hon þar í töfur
sín, þau er hon þurfti til fróðleiks at hafa. Hon hafði á fót-
um kálfskinnsskúa loðna ok í þvengi ianga ok á tinknappar
miklir á endunum. Hon hafði á höndum sér kattskinnsglófa,
ok váru hvítir innan ok loðnir.
En er hon kom inn, þótti öllum mönnum skylt at velja
henni sæmilegar kveðjur. Hon tók því sem henni váru menn
geðjaðir til. Tók Þorkell bóndi í hönd henni ok leiddi hana
til þess sætis, sem henni var búit. Þorkell bað hana þá renna
þar augum yfir hjú ok hjörð ok svá hýbýli. Hon var fámálug
um allt.
Borð váru upp tekin um kveldit, ok er frá því at segja,
hvat spákonunni var matbúit. Henni var gerr grautr af
kiðjamjóik ok matbúin hjörtu ór öllum kykvendum, þeim
er þar váru til. Hon hafði messingarspón ok hníf tannskeft-
an, tvihólkaðan af eiri, ok var brotinn af oddrinn.
En er borð váru upp tekin, þá gengr Þorkell bóndi fyrir
Þorbjörgu ok spyr, hversu henni þykki þar um at litast eða
hversu skapfelld henni eru þar hýbýli eða hættir manna eða
hversu fljótliga hon mun vís verða þess, er hann hefur spurt
hana ok mönnum er mest forvitni at vita. Hon kailast ekki
muni segja fyrr en um morgininn eftir, er hon hafði áðr
sofit um nóttina.
En um morgininn at áliðnum degi var henni veittr sá um-