Morgunn - 01.12.1965, Qupperneq 62

140
MORGUNN
bauð Gesti gistingu hjá Ósvífuri, föður sínum. Þá svarar
Gestur: ,,Riða mun ek, sem ek hefi ákveðit. En segja skaltu
föður þínum kveðju mína og seg honum þau mín orð, at
skemmra mun í milli bústaða okkarra Ósvífrs, ok mun okkr
þá hægt um tal, ef okkr er þá leyft at talast við.
Þeir Ósvífur önduðust báðir hinn sama vetur og voru
jarðaðir í einni gröf að Helgafelli.
Sagt er frá því, að Gestur þá haustboð til Ljóts spaka á
Ingjaldssandi. Ljótur reið á leið með Gesti, er hann fór heim.
Þá spurði Ljótur: „Hvat mun mér at bana verða?“
Gestur kvaðst eigi sjá örlög hans, en bað hann vera vel
við nábúa sína.
Ljótur spurði: „Munu jarðlýsnar, synir Gríms kögurs,
verða mér at bana?“
„Sárt bítur soltin lús“, kvað Gestur.
„Hvar mun þat verða?“ kvað Ljótur.
„Heðra nær," kvað Gestur.
Vorið eftir drápu synir Gríms Ljót á þeim sama stað og
þeir Gísli höfði við ræðst haustið áður.
Gestur spaki tók við trú af Þangbrandi presti. Frá sam-
ræðum þeirra segir í Njáls sögu.
Gestur réði presti frá að fara um Vestfjörðu og mundi
hann þar engu fram koma. — „En ef þat er ætlat fyrir, at
trú þessi skuli við gangast, þá mun á alþingi við gangast, ok
munu þar þá vera allir höfðingjar úr hverju heraði.“
„Flutta ek á þingi,“ segir Þangbrandur, „ok varð mér þar
erfiðligast um.“
„Þú hefir þó mest gert,“ segir Gestur, „þó at öðrum verði
auðit í lög at leiða, en þat er sem mælt er, að eigi fellr tré
við it fyrsta högg.“
Njáll á Hergþórslivoli.
Höfundur Njáls sögu lýsir honum á þessa leið: „Njáll var
vel auðigr at fé ok vænn at áliti. Honum óx eigi skegg.
Hann var lögmaðr svá mikill, at engi fannst hans jafningi.