Morgunn - 01.12.1965, Síða 70

148
MORGUNN
flaug um allar jarðir. Síðan hefur hún sjaldan frið fyrir
fólki, sem til hennar leitar, stundum út af smámunum, en
einnig oft, þegar mikið er í húfi.
Menn hringja til Ingu, ef einhver hlutur tapast á heimili
og finnst ekki, hvernig sem leitað er. Og iðulega vísar hún
á hann þegar á stundinni, og að því er virðist, umhugsunar-
laust. Oft næst þó betri árangur með því, að sá sem hlutinn
á eða tapaði honum, komi sjálfur og haldi um úlnliðinn á
húsfreyjunni á meðan hún er að átta sig á þvi, hvar hlutur-
inn sé. Algengt er það, þegar nágrannarnir heimta ekki kind-
ur af fjalli, að þeir leita til Ingu, og hún segir þeim, hvar
þær eru niður komnar. Fyrir kom og, að hún vísaði á stolna
muni. En það bakaði henni óvinsældir, svo að nú fæst hún
ekki lengur til að segja neitt um slíkt.
Sjálf vill hún sem minnst um þetta tala við ókunnuga og
vill gera sem minnst úr þessu. Aldrei tekur hún gjald fyrir
uppiýsingar sínar, en hins vegar sendir fólk henni oft smá-
gjafir, er það hefur notið góðs af gáfu hennar.
Greinarhöfundurinn heimsótti Ingu Tamnæs haustið 1962
og sneri sér þá jafnframt til mætra manna í héraðinu til þess
að fá umsögn þeirra um gáfu hennar. Skáldið Johan Falken-
berget, sem mörgum er kunnur hér á iandi fyrir söguna Bör
Börsson, sem lesin var í útvarpið, er góðkunningi húsfreyj-
unnar í Tamnesi og bjó í grennd við hana og heimsótti hana
oft. En hann var kominn á niræðisaldur, farinn að heilsu og
treystist ekki til að ræða við biaðakonuna, en réði henni
einkum að tala við Oiav Kvikne ritstjóra, sem jafnframt er
fréttaritari norska útvarpsins í héraðinu.
Hann sagði meðal annars frá því, að árið áður hefðu þrjú
börn dottið ofan um is á ánni Nið. Eitt þeirra náðist með lífs-
marki og var bjargað. Líkið af öðru fannst skömmu seinna.
Þriðja barnið fannst ekki, hvernig sem leitað var. Var þá
símað til Ingu og hún beðin að segja til hvar líkið væri. Lýsti
hún nákvæmlega staðnum, þar sem líkið lægi í ánni. Aftur
var leitað, en ekkert fannst. Og aftur var Inga spurð, en hún
hélt fast við það, sem hún hafði áður sagt. Var þá enn hafin