Morgunn - 01.12.1982, Blaðsíða 21

VÍSINDIN, IÍFEÐLISFRÆÐIN, VITUNDIN
123
ákaflega hlédrægur maður og gerði uppgötvanir í raffræði,
sem hann birti aldrei. Þeta var seint á 18. öldinni og það
liðu nærri hundrað ár þar til þetta var enduruppgötvað.
Þetta á eflaust víða við. Ef Newton hefði ekki lifað, þá
gæti ég trúað að þróunin hefði verið hægari og í efna-
fræði heid ég að framfarir hefðu orðið örari ef Boyle
hefði til dæmis verið jafningi Newtons.
Heimurinn er ööruvísi
08: Annað sem skiptir máli er hvernig þekkingin er sett
fram, hvernig einstaklingurinn kynnir uppgötvanir sínar.
Sú mynd, sem hann dregur, er gífurlega mikilvæg, því
hún mótar hugmyndir annarra, og alla framsetningu í
myndum og máli. Við getum tekið sem dæmi hvernig
Watson og Crick [ Nóbelsverðlaunahafar í lífeðlisfræði
19621 kynntu erfðaefnið DNA sem tvöfaldan gorm (helix).
Ef einhverjir aðrir hefðu fundið gerð erfðaefnisins, hefðu
þeir getað kynnt það öðruvísi.
vE: En skipti þessi teikning í raun nokkru máli.
AH: Sú hugmynd að erfðaefnið sé eins og snúinn gorm-
ur er ekki sérlega mikilvæg né athyglisverð frá sjónarhóli
erfðafræðinnar. Mér finnst til dæmis mjög erfitt að ímynda
mér þennan gorm vinda upp á sig og ofan af sér.
GS: En þarna sérðu hvaða áhrif framsetningin hefur.
AH: En því í ósköpunum höfðu þeir ekki bara tvær
samtengdar beinar lengjur?
GS: Menn hefðu reyndar átt auðveldara með að kyngja
því. Ýmsir mótmæltu þessari hugmynd á þeirri forsendu
að lengjurnar gætu aldrei skilist að ef þær væru svona
samvafðar.
AH: Því er þessi gormur þá svona merkilegur?........
TW: Ég tek undir spurninguna. Hvernig og hvaða áhrif
hafði það, að þessi uppgötvun var sett fram á þennan hátt?
GS: Það var ekki nákvæmlega þetta sem ég var að hugsa
um, heldur það að uppgötvunin ber svipmót einstaklings-