Morgunn - 01.12.1982, Blaðsíða 9

VÍSINDIN, LÍFEÐLISFRÆÐIN, VITUNDIN
111
verður þó að sjálfsögðu að haldast í hendur við heiðar-
leika, svo að menn hiki ekki við að viðurkenna mistök sín.
GS: Þrátt fyrir að ég telji að það sé vissulega kostur á
vísindamanni að vera hugrakkur, þá tel ég að vísindin
geti því aðeins tekið framförum, að hið vísindalega sam-
félag sé hæfilega íhaldssamt. Ég held að það sé skilyrði
vandaðra vinnubragða, þótt það kunni að virðast mót-
sagnakennt, að íhaldssemi sé forsenda framfara í vísind-
um. Ég held að án hæfilegrar íhaldssemi endi vísindin
í stjórnleysi.
Mynd af því sem ekki var til?
Ég hef eitt dæmi í huga, sem er í rauninni ein af mín-
um skýrustu minningum. Ég var nýkominn til Kaliforníu
1948, þegar ég sá mynd í tímaritinu Life, tekna í gegnum
rafeindasmásjá. Hún var sögð vera fyrsta myndin, sem
tekin hefði verið af geni. Myndin var tekin við háskóla
Suður-Kaliforníu og við fórum tii að kynna okkur hvað
um væri að ræða, því það var greinilegt, að þetta var mjög
vafasamt, þar sem það skorti allan fræðilegan bakgrunn
fyrir því að halda þessu fram. Þeir, sem myndirnar tóku,
sögðu að þær sýndu gen, einungis vegna þess að þetta
voru rafeindasmásjármyndir af litningum, en hvernig gen
ætti að líta út eða myndi líta út, vissi enginn. Eftir á að
hyggja, hafa myndirnar líklega sýnt DNA og þeir því haft
eitthvað til síns máls. Engu að síður hefði það verið al-
i’angt að fallast á það árið 1948.
AH: |Ég vil styðja Geoffrey Burnstock hvað þetta snertir.
1 cannsóknum mínum á vöðvum kom það í ljós, að þegar
ég leyfði vöðva að styttast með ákveðnum hraða, þá
minnkar ekki krafturinn að sama skapi. Að minnsta kosti
tvær manneskjur höfðu séð þessi einkenni á undan mér,
en þær reyndu að fela þau og reyndu þar að auki að finna
ástæðu fyrir því, að þau gætu ekki átt að vera þarna. Þó