Morgunn - 01.12.1982, Blaðsíða 38

140
MORGUNN
um þennan fund, en fór að spyrja hana um Margréti
þessa, og einnig um Ólaf heitinn, fóstra þeirra. Og þá
sagði mamma einmitt þetta, orðin alveg svona: i
,,Ég hélt bara að aumingja karlinn ætlaði ekki að afbera
þetta. Hann ætlaði alveg að tapa sér“, sagði hún.
En þarna var komin unga stúlkan, „sem hafði þótt vænt
um einhvern, sem hafði þótt vænt um mig“. Hún gerði
ekkert endasleppt við það. Ég veit ekki hvort hún fylgir
mér ennþá, en það var fram eftir öllum aldri, sem hún
var með mér.
Það hafði lengi verið minn óskadraumur, að komast á
fund hjá Hafsteini Björnssyni. Líkur mínar á því fundust
mér aukast, er ég flutti suður.
Einn sunnudag um hádegisbil, vorið 1976, var ég að
fara til dóttur minnar, ég kem fram á ganginn fyrir utan
íbúðina mína að Suðurgötu 72 í Hafnarfirði. Þá er þar
maður, sem ég var kynntur fyrir. Þar var kominn Haf-
í
steinn, nyr nágranni minn. Mér þótti ákaflega vænt um
það. Síðar urðum við mestu mátar, og mér fannst alltaf
tíminn nægur til þess að biðja Hafstein um fund. En stund-
arglas hans rann út fyrr en varði, án þess að tii þess kæmi.
------Seinasta fótmálið er oft fljótstigið.
j