Morgunn - 01.12.1982, Blaðsíða 26

128
MORGUNN
AH: Ég hef oft velt fyrir mér hvað margir frjóangar
kunni að leynast í þessari miklu vinnu, sem síðar féll
alveg í gleymsku. Þarna hugsa ég sem leikmaður, því þetta
er ekki mitt svið, en mér finnst þetta svo sláandi líkt því
sem gerðist í vöðvalífeðlisfræðinni. öil sú vitneskja, sem
þurfti til að setja fram kenningu okkar nafnanna um
vöðvasamdrátt, var þegar fyrir hendi um 1870.
öll grundvallaratriði í uppbyggingu vöðvans voru ljós.
Ef litið er á kennslubækur frá þeim tíma, þá er þetta allt
þar að finna, en síðan týndist þessi vitneskja og það geng-
ur svo langt að endaskipti eru höfð á hlutunum. Árið 1950
var mönnum meira að segja kennt að myosin væri jafn-
dreift um alla vöðvafrumuna. 19. öldin vissi betur, það
hafði orðið afturför í greininni.
TW: Hverjir voru skúrkarnir?
AH: Höfuðpaurinn var Þjóðverji, og 150 síðna bálkur
hans i Flúgels Arkiv.
TW: Þetta leiðir hugann að hugrekkinu aftur. Það væri
óskandi að vísindamenn hefð" alltaf hugrekki til að leið-
rétta villur sínar og gera það undanbragðalaust.
AH: Við erum kannski ekki nógu harðir í gagnrýni
á hvers annars vinnu. Ég er þó á engan hátt að mæla með
því að við hverfum til baka til þess þegar tímarit voru
full af smásmugulegum ritdeilum vísindamanna.
Getur lífeðlisfrceðin skýrt vitundina?
Spurning: HvaS með vitundina? Varpar lífeðlisfra'ðin
Ijósi á hana?
AH: Mér virðist óhugsandi að meðvitund verði skýrð
með hugtökum líffræðinnar. Hugtök líffræðinnar fjalla
ekki um reynslu af því tagi. Ég geri ráð fyrir að við öll
hér inni höfum vitund um eigin vitund. Og með því að
gera það, set ég spurninguna um sjálfsvitund fram sem
viðfang vísindalegra rannsókna, en ekki sem einkamál
hvers og eins. Hins vegar virðast mér vísindin í dag al-