Morgunn - 01.12.1982, Blaðsíða 35

FRÁSÖGN 137
„Þú eignast annað barn, það verður líka gáfað, þú eign-
ast fleiri börn“ sagði hann.
Svo var þetta nú ekki öllu meira.
Eftir fundinn sagði maður Guðrúnar.
„Hann var fljótur að gera yður að presti“.
„Já“, svo sagði ég þeim hver ég væri, náttúrlega, og
hvar ég ætti heima, og kynnti mig þarna.
Þetta var um mánaðamótin júní—júlí árið 1939. Mér
þótti þessi fundur athyglisverður, en þó var eins og hann
væri þurrkaður úr vitund minni á örlagastundu seinna.
1941, 6. apríl, eignuðumst við þriðju telpuna. Og það
mæti segja um hana, hún rann upp eins og fífill í túni,
eins og maður segir. Hún var ákaflega tápmikill krakki,
dafnaði svo vel og þroskaðist. Hún var ekki nema átta
eða níu mánaða, þegar hún var farin að fara með körfuna
sína. Hún erfði hana náttúrlega frá systrunum. Þá rís hún
upp á hnén í körfunni, og tekur höndunum í annan gaflinn
og hristir körfuna til. Gólfið var bónað og karfan fór á
fleygiferð, hún reri svo mikið fram í gráðið, að við máttum
passa að hún ræki ekki höfuðið í þilið, eins og hann sagði.
Þetta kom fram. En svo var hún rúmlega ársgömul, í
maí, þá voru krakkarnir sprautaðir við þessum almennu
barnasjúkdómum. Þær voru sprautaðar telpurnar tvær,
þessar eldri. Læknirinn fór að tala um, að hún væri svo
spræk þessi yngsta telpa, það sé rétt að sprauta hana líka.
Nú, við iétum gera það. En hún stokkbólgnaði undan
sprautunni, það bar ekkert á því með hinar. Hún veiktist,
fékk hita, og það eins og elnai' sóttin eftir þvi sem á líður,
°g hún fær heilabólgu, og það er best að hafa ekki fleiri
orð um það. Hún deyr 25. maí. — Nú, við eignuðumst telpu
vorið eftir, 1943, og svo tvö önnur börn.
Mig hefur oft dreymt telpuna, en alltaf sem barn, þangað
til í sumar, þá dreymdi mig hana fullorðna. Hún var nauða-
•ik á vöxt og í hreyfingum og yngsta og elsta dóttir okkar,
en þser eru miklu lægri en hinar tvær. 1 draumnum segir
hún við mig: