Morgunn - 01.06.1988, Síða 53

Geir R. Tómasson:
/ ••
DULRÆN FRASOGN!
Þórunúpur er nafn á landnámsjörð einni í Hvolhreppi í
Rangárvallasýslu. Þar bjuggu lengi vinir mínir, sæmdar-
hjónin Lárus Ág. Gíslason, síðar hreppstjóri á Miðhúsum og
kona hans Bryndís Nikulásdóttir.
Meðan þau bjuggu á Þórunúpi urðu þau oft vör við ýmis-
legt er þau gátu ekki skýrt eða eðlilegt gæti talist. Að áeggjan
minni létu þau af verða og skrifuðu niður atburð er þeim var
sérstaklega minnisstæður enda þótt langt um liðið væri og fer
frásögn þeirra hér á eftir. Fyrirbæri þetta, er þau svo nefndu,
skeði á páskadag 1944. Frú Bryndísi, er reit þetta niður,
segist svo frá:
Það var á páskadag 1944. Ég var að laga miðdegiskaffi og
taka til kökur til að setja á borðið þegar Gísli sonur minn
kallar: Mamma það er að koma fólk. Ég fer inn og lít út um
gluggann og sé 2 stóra krakka vera að fara yfir gilið, sem er
fyrir framan túnið. Svo halda þau áfram eftir sléttri flöt fyrir
neðan túnið, koma að brekku en hverfa þá, svo ég fer aftur
fram í eldhús. Þá kalla þau Hulda og Gísli að nú komi
krakkarnir upp á brekkubrúnina. Ég snarast þá inn aftur og
se þau. Þetta var drengur í dökkum fötum og telpa í ljósblárri
kápu, sem var með gráan loðinn kraga um hálsinn og á
faldinum að neðan. Ég var stórhrifm af kápunni, hafði enda
aldrei séð svona fallega kápu. Ég hélt að þetta væru systkinin
a Argilsstöðum, sem er bær einn inn með Árgilsstaðafjalli,
°g þá börn Arngríms bónda, Jón og Guðrún. Það átti að
ferma Guðrúnu á hvítasunnudag í Breiðabólstaðarkirkju og
hélt ég að þau væru á heimleið úr spurningum h já prestinum.
51