Morgunn - 01.06.1988, Síða 58

C. Jinarajadas:
AST MILLIVINA
- Því meir sem hægt er að skilja ást milli vina frá tilfinn-
ingatengslum, því sterkari hlekkur verður ástin á milli sáln-
anna. Þar sem slíkt band milli sálna hefur einu sinni verið
hnýtt, verður það aldrei rofið, hvernig svo sem persónurnar
sem birta sálina á efnissviðinu, hafa komið fram gagnvart
hvor annari. Einlægnin milli þeirra getur um tíma verið
sveipuð myrkri. Annað eða bæði geta verið að vinna úr sínu
karma, og að því er virðist myndast óyfirstíganlegur veggur
á milli þeirra.
Eins getur það hent að sálirnar hittast ekki á jarðneska
sviðinu, í gegnum 2-3 lífshlaup. En hið einu sinni hnýtta
band, slitnar þó ekki. Það mun þvert á móti styrkjast, svo
fremi að það sé flæði frá sjálfi til sjálfs, því ástin takmarkast
ekki af því sem skeður á milli persónanna, heldur þess sem
á sér stað á milli sálnanna. Þannig að ef annar aðilinn leyfir
ást sinni að streyma til vinarins, þá styrkist hin gagnkvæma
ást, því sál svarar sál.
Það er sérdeilis mikilvægt að fylgja þessu eftir. Sá sem er
fær um að elska, hann nýtur blessunar, en hann verður að
minnast þess að orðið ÁST, er einungis hægt að nota um
þær hugsanir og tilfinningar, sem fela í sér það að gefa, án
þess að vænta endurgjalds. Manneskja sem brýtur heilann
um það, hvort vinurinn elski nú jafn mikið og jafnvel syrgir
ef svo er ekki, sú manneskja elskar ekki, heldur girnist, og
það er ekki að elska.
Þegar ást upphefst, er ást okkar blanda af sannri ást og
þrá eftir endurgoldinni ást. Hægt og hægt vinnur sálin þó á
persónunni og venur hana af því að girnast, og sýnir henni
56