Morgunn - 01.12.1990, Síða 18

Að hafa hugrekki til að syrgja
MORGUNN
því til hans að hann myndi hitta hana aftur. Hann var svo
sorgmæddur að hann trúði mér ekki. Ég gat ekki komið
boðskapnum til skila. Samt sem áður var hann kominn til
mín nánast strax eftir að hann dó.
SR: Hvernig var það?
JT: Eitt atvik sem stendur upp úr átti sér stað fáeinum
vikum eftir að faðir minn lést. Mér bárust skilaboð - ég var
með skrifblokk við hendina og ég skrifaði skilaboðin niður.
Það sem ég skrifaði niður byrjaði svona: „Kæra Judy, við
viijum ekki að þú hafir áhyggjur." Þetta var bréf frá föður
mínum þar sem hann sagði mér að hann vildi ekki að ég
hefði áhyggjur af þeirri nýju ábyrgð sem ég tókst á hendur
eftir lát hans. (Ég hafði þurft að fást við ýmis fjárhagsleg
mál). Þetta var langt bréf, þar sem m.a. stóð, að hann og
móðir mín væru ekki að stjórna lífi mínu. Þau vildu að mér
fyndist ég frjáls. I lok bréfsins sögðust þau eiga eina ósk, þá
að ég nyti lífsins. Þetta var yndisleg reynsla.
Það dreymir alls ekki alla um brottfarna ættingja eða vini
eða finna til tengsla við þá. En ég hvet fólk til þess að biðja
um þessi tengsl... að bókstaflega biðja hina látnu manneskj u
um að gefa þeim eitthvert merki. Sumir gera svo. Sumt fólk
hefur jafnvel séð þann látna. Ég hef aldrei upplifað það svo
ég veit ekki hvernig það er. Við upplifum ekki hluti sem við
erum ekki tilbúin fyrir eða höfum ekki tök á. Ég mundi
sennilega telja að ég væri að bilast ef ég sæi sýn svo ég hef
aldrei séð slíkt. En samband í gegnum drauma er mjög
hentugt fyrir mig vegna þess að ég hef alltaf verið ákaflega
tengd draumum mínum. Svo það að hitta fólk mitt í draumi
virðist mjög eðlilegt fyrir mér. Aðrir hugleiða og finnst þeir
vera að tala við ástvini sína. En þó að þú hafir aldrei náð
tengslum við brottfarna ástvini, þá geturðu samt trúað og
vitað að þeir halda áfram að lifa. Þó þú vitir ekki hvar þeir
eru eða hvað þeir eru að gera, þá eru þeir eilífir. Ég hugsa
um látna vini okkar sem ættingja í fjarlægu landi.
16