Morgunn


Morgunn - 01.12.1990, Blaðsíða 42

Morgunn - 01.12.1990, Blaðsíða 42
MORGUNN Sku^abaldrar míns. Hvers vegna ég greip ekki til þess augljósa úrræðis að flýja veit ég ekki en þegar maður gerir sér grein fyrir að eitthvað óvenjulegt er á seyði, þá er maður meira og minna tofraður, nákvæmlega eins og fuglinn sem ekki getur gripið til vængjanna frammi fyrir snákinum, maður getur vart hrært legg né lið. Brátt fór allt að verða hálf óraunverulegt. Það eina sem ég vissi var að égyrði að varðveita heilleika sálar minnar, hvað svo sem það kostaði. Um leið og ég viðurkenndi ásakanir hennar, þá yrði ég búin að vera. Við héldum áfrani víxlsöng okkar. En nú tóku kraftar mínir að þverra. Eg fékk skyndilega þá einkennilegu tilfinningu yfir mig að sjónsvið mitt væri að þrengjast. Þetta hygg ég að séu afgerandi einkenni móður- sýki. Ut undan mér sá ég tvo veggi myrkurs læðast upp að mér að sitt hvorri hlið aftan frá, eins og ég stæði með bakið að horni einhvers skýlis sem smám saman væri verið að loka mig inni í. Eg vissi að þegar þessir tveir veggir mættust, þá væri ég búin að vera. Þá gerðist nokkuð einkennilegt. 1 fjarska heyrði ég innri rödd segja: „Láttu sem þú sért sigruð áður en þú ert það í raun og veru. Þá hættir hún árásunum og þú kemst í burtu." Hvaða rödd þetta var hef ég aldrei komist að. Ég fór samstundis eftir þessu ráði. Með tunguna út í ann- arri kinninni bað ég vinnuveitanda minn afsökunar á öllu sem ég hefði gert eða myndi gera. Ég lofaði að vera kyrr í starfi mínu og láta b'tið á mér bera alla mína ævidaga. Ég man að ég kraup fyrir framan hana og hún malaði af sjálfs- ánægju yfir mér, ákaflega ánægð yfir morgunverki sínu, sem hún reyndar hafði fulla ástæðu til. Síðan leyfði hún mér að fara og ég fór upp í herbergi mitt oglagðist upp í rúm. En hvílt mig gat ég ekki fyrr en ég hafði skrifað henni bréf. Hvert innihald þess bréfs var hef ég ekki hugmynd um. Um leið og ég hafði skrifað það og látið það þar sem hún myndi ná í það, féll ég í einhvers konar doða og lá í því ástandi með hugann einhvers staðar víðsfjarri, allt til næsta kvölds. Það er að segja frá því klukkan tvö þetta síðdegi til um kl. 20 að kvöldi næsta dags - eða í þrjátíu 40
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.