Morgunn


Morgunn - 01.12.1990, Blaðsíða 43

Morgunn - 01.12.1990, Blaðsíða 43
MORGUNN Skuggabaldrar klukkustundir. Þetta var á köldum vordegi, með snjó á jörðu. Gluggi sem var fast við höfðagaflinn var galopinn og herbergið óupphitað. Ég var ekki með neitt breitt yfir mig en fann þó hvorki til kulda né hungurs og öll starfsemi líkamans var í kyrrstöðu. Ég titraði aldrei. Hjartsláttur og and- ar-dráttur var mjög hægur og var það þannigí marga daga. Ráðskonan fann mig að lokum og hún vakti mig til lífsins með því einfaldlega að hrista mig hressilega og strjúka mér með köldum svampi. Éjg var dösuð og ófær um að hreyfa mig eða jafnvel borða. Eg var skilin eftir í rúminu, starf mitt vannst af sjálfu sér, ráðskonan leit til mín við og við en gerði engar athugasemdir varðandi ástand mitt. Vinnuveitand- inn minn lét aldrei sjá sig. Eftir u.þ.b. þrjá daga frétti sérstök vinkona mín, sem hafði haldið að ég hefði yfirgefið húsið, af því að ég væri þarna ennþá og kom til þess að heilsa upp á mig, en það krafðist talsverðs hugrekkis, því vinnuveitandi okkar var ægilegur fjandmaður. Hún spurði mig hvað hefði átt sér stað í viðtali mínu hjá fangelsisstjóranum en ég gat ekki frætt hana um það. Hugur minn var galtómur og allar minningar um þennan fund voru horfnar eins og svampi hefði verið rennt yfir skólatöflu. Allt sem ég vissi var að djúpt úr hugarfylgsn- um mínum var að rísa hræðilegur ótti sem heltók mig. Ekki ótti við einhvern hlut eða persónu. Bara einfaldur ótti án ástæðu, en ekki síst hræðilegur einmitt þess vegna. Ég lá í rúnrinu með öll einkenni mikils ótta. Þurr í munninum, sveitt í lófum, með hjartslátt og grunxian, öran andardrátt. Hjarta mitt sló svo ákaft að við hvert slag skrölti í koparhnúð sem var á rúmgaflinum. Til allrar hamingju fyrir mig sá vinkona mín að eitthvað verulega alvarlegt var að, svo hún sendi eftir fjölskyldu minni, sem kom og fór með mig burt. Þau voru full grunsemda. Fangelsisvörðurinn var mjög fyrtinn en enginn gat sannað neitt, svo ekkert var sagt. Hugur minn var galtómur. Ég var gjörsamlega kúguð og mjög úrvinda og eina þrá mín var að komast í burtu. Én ég náði mér ekki aftur samt sem áður eins og búist hafði verið við. Einkennin hjöðnuðu að vísu en ég hélt áfram að 41
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.