Morgunn


Morgunn - 01.12.1990, Blaðsíða 17

Morgunn - 01.12.1990, Blaðsíða 17
MORGUNN Að hafa hugrekki til að syrgja sérstakt málefni, haltu þá áfram að endurtaka það sem þú hefur þegar tjáð, þangað til að það sem þú þarfnast að segja kemur fram. Oft er mikilvægasti hluti ferilsins til þess að enda sorg sá að viðurkenna að manneskjan er í alvöru farin. Ef við höfnum dauðanum, þá er okkur nauðsynlegt að horfast í augu við raunveruleika hans. Að viðurkenna dauðann get- ur verið léttir. Að geta skilið og losað sig undan sorg getur oltið á viðurkenningu okkar á því hvað við höfum misst. Að vita nákvæmlega hvað er farið, gerir okkur kleift að syrgja og e.t.v. að fylla þetta tómarúm í framtíðimii. SR: Hingað til höfum við verið að ræða ýmis sálfræðileg atriði er lúta að missi og ég vildi nú koma að andlegri hlið sorgarstarfs- ins. Hvers finnst þérað megivænta íandlegum þroska ígegnum sorgarferil? JT: Fyrir margt fólk, þá virkar reynslan af því að missa einhvern eins og opnun dulrænna hæfileika. Dauði bróður míns varð til þess hjá mér, þó að mörg ári hafi liðið áður en ég yrði fyrir þeirri andlegu upplif un sem orsakaðist af dauða hans. En ég veit að lát hans varð tæki til þess að hjálpa mér að vaxa andlega og ég hef séð þessa merld aftur og aftur hjá öðru fólki. Eitt af því sem ég skynjaði t.d. var að lífið heldur áfram eftir dauðann. Nú nýlega var ég að tala yfir 300 manna hópi þar sem fólkið var ýmist sjálft að ganga í gegnum sorg eða að vinna með slíku fólki. I fyrsta sinn talaði ég opinberlega um trúna á líf eftir dauðann og sagði frá nokkrum atvikum er snertu mína eigin foreldra. Þau létust fyrir fáeinum árum síðan og ég hef fundið fyrir sterkri samtengingartilfinningu við þau. Mér til undrunar þá hafði margt af fólkinu sam- band við mig á eftir og þakkaði mér fyrir að hafa lokið upp fyrir þeim möguleikanum á lífi eftir dauðann. En það er fjarri því að allir geti samþykkti þennan möguleika. T.d. get ég nefnt að móðir mín lést á undan föður nunum og ég talaði látlaust við hann um þá reynslu sem ég var að upplifa varðandi hana í draumum mínum og reyna þannig að koma 15
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.