Morgunn - 01.12.1990, Blaðsíða 39

MORGUNN
SkuR^abaldrar
ég mig að því að samþykkja algjörlega staðlausar ásakanir
hennar gagnvart persónu manns sem ég hafði ekki nokkra
ástæðu tilaðætla aðværi annaðen hinnheiðarlegasti. Sama
þreytan ogdauðasvefn fylgdiþegar í kjölfarið á þessu viðtali
eins og því fyrra en nýtt einkenni kom nú í ljós. Þegar ég
gekk út úr herberginu að viðtalinu loknu, þá kom allt í einu
sú einkennilega tilfinning yfir mig að fæturnir á mér væru
ekki þar sem þeir ættu að vera. Hver sá sem gengur eftir
teppalögðu gólfi þar sem dragsúgur kemur teppinu til að
ganga í bylgjum veit hvað ég á við. Dulfræðingar munu
kannast við að það tengist brottnámi verndarhjúpsins.
Það næsta sem átti sér stað í þessari furðulegu atburðarás
snerti ekki mig sjálfa heldur aðra stúlku, munaðarleysingja
og einkar saklausa. Vinnuveitandi minn hélt þessari stúlku
stöðugt í návist sinni og kom henni að lokum til þess að
leggja allt sitt sparifé í hennar vörslu. Fjárhaldsmenn stúlk-
unnar brugðust hartvið, þvinguðu vinnuveitanda minn til
þess að skila fénu aftur og fluttu stúlkuna brott af staðnum
með sér samstundis, gáfu sér ekki einu sinni tíma til að taka
eigur hennar með en þeim átti að pakka og senda síðar.
Annar atburður átti sér stað skömmu seinna. A staðnum
vann eldri kona sem var svolítið „á eftir” í andlegum þroska.
Osköp indæl, en barnaleg og sérlynd. Vinnuveitandi minn
beindi nú athygli sinni að henni og við sáum söniu yfirráðin
byrja. I þessu tilfelli var ekki um neina fjárhaldsmenn að
ræða sem skiptu sér af og vesalings gamla konan var talin
á að taka fjármál sín úr höndum bróður síns, sem hafði
annast þau hingað til og færa þau upp á náð og miskunn
vinnuveitanda míns. Grunsemdir mínar höfðu nú vaknað
að fullu. Það var meira en ég gat afborið að horfa upp á
svikráð við frænku gömlu, eins og ég kallaði hana, svo ég
greip inn í leikinn, gerði frænku grein fyrir ástandinu, pakk-
aði eigum hennar niður í kassa og kom henni burt til ætt-
ingja sinna eitt sinn er vinnuveitandi minn var fjarverandi
skamma stund.
Eg vonaði að þáttur minn í málinu kæmist ekki upp en sú
von mín brást fljótlega. Ritari vinnuveitandans kom inn í
herbergi til mín eitt kvöldið eftir að búið átti að vera að
37