Morgunn - 01.12.1990, Síða 48

Kristín Jónsdóttir
ÞEGAR TJALDIÐ
FELLUR
Þá út er brunnin okkar hinsta glóð
og ekki streymir lengur hjartans blóð
og fósturmoldin fengið hefur sitt,
fæst twkkurt svar, hvað verður þá um hitt?
Fáum við þá að nema lífsins land
með Ijósra nátta dýrð, með skóg og sand
og vatnanið og fagran fjallahring,
meðfjörð og vík og hafið vítt um kring?
Hvort verður æskan endurvakin þar
og allt, sem hér á jörðu fegurst var?
Við spyrjum fávís, fálmandi og hljóð,
ogfyrr en varir dvínar lífsms glóð.