Morgunn - 01.12.1991, Blaðsíða 43

Skúli Magnússon, yogakennari:
SIÐGÆÐI
í BÚDDHISMA
- PANCA SILA -
Sú skoðun kemur þráfaldlega fram að ekki sé rétt eða
heppilegt að skilgreina búddhisma sem „trúarbrögð"
heldur „tam", sem siðræna heimspeki. Flestir höfundar
sem rita af alvöru um Búddhisma byrja venjulega á því
að velta upp þessari spurningu: hvort í raun og veru sé
um trúaarbrögð að ræða þegar öllu er á botninn hvolft.
Sýnir þetta ljóslega hversu miklu hlutverki siðgæðið
hefir að gegna - sérstaklega ef miðað er við upphaflega
gerð búddhismans - „Hinayana" - og mun meira en í
öðrum „trúarbrögðum" almennt.
I búddhisma er ekki um það að ræða að „trúa" - hvað
þá hlýða. í kristni - eins og við þekkjum hana í nútím-
anum, ekki síst hjá mótmælendum - er fyrst og fremst
nrn það að ræða að „trúa" (jafnvel þótt það brjóti gegn
skynseminni). Múslimar ("múhameðstrúarmenn") skulu
fyrst og fremst „hlýða" - enda þýðir íslam/múslim „
hlýðni". Það sem skiptir hinsvegar máli í Búddhisma er
að „skilja" - enda merkir „bodhi" slíkan skilning.
Búddha sjálfur sneiddi hjá öllum vangaveltum um
upphaf tilverunnar, tilvist og eðli Guðs o.sv.frv. - allt
það sem við nefnum heimsmyndunarfræði eða
//Cosmogonia". Vegna þess að slíkt þjóni ekki undir
úrarkmið búddhismans sem er frelsun mannssálarinnar.
41