Morgunn - 01.06.1995, Qupperneq 59

MORGUNN
,Já,“ sagði ég annars hugar. „Það virðist áhugavert starf sem
fólk vinnur hér.“
Ég var að horfa niður á jörðina þegar hún spurði: „Hvert fór
Marjorie?“
Þegar ég leit upp sá ég á svipnum á henni að henni var
skemmt.
„Hún sagðist þurfa að hitta einhvem.“
„Hvekktirðu hana?“ spurði hún brosandi.
Ég hló. „Ég hef líklegast gert það. En ég sagði ekki neitt.“
„Þú þurftir þess ekki,“ sagði hún. „Marjorie nam breytingu í
orkusviði þínu. Það var nokkuð augljóst. Ég sá það alla leið
héðan.“
„Breytingu á hverju?“
„Á orkusviðinu kringum líkama þinn. Flest okkar eru búin að
læra að sjá það, að minnsta kosti í vissu ljósi. Þegar manneskja
hugsar kynferðislegar hugsanir þyrlast orkusvið viðkomandi í
hringi og hreint og beint fer af stað í átt að manneskjunni sem hefur
aðdráttaraflið.“
Þetta fannst mér alveg stórkostlegt en áður en ég gat nokkuð
sagt vomm við trufluð af nokkrum manneskjum sem komu út úr
byggingunni.
„Nú á að senda orku,“ sagði Sara. „Þú hefur gaman af að sjá
þetta.“
Við eltum íjóra unga menn, greinilega nemendur, að reit þar sem
kom var ræktað. Þegar við gengum nær sá ég að þessi reitur skiptist í
tvo aðskilda reiti sem hvor um sig var um þriggja fermetra flötur.
Komið í öðrum var um sjötíu sentímetra hátt. í hinum vom plöntumar
innan við ijörutíu sentímetra háar. Mennimir fjórir gengu að reitnum
sem hærra komið var í og settust hver við sitt homið á reitnum og
horiðu inn. Þeir vom allir samtaka í að beina augum sínum að
plöntunum. Síðdegissólin skein á bak við mig og baðaði reitinn
mjúku gulbrúnu ljósi en skógurinn fram undan var myrkvaður í
ijarlægðinni. Komieiturinn og nemendumir vom sem skuggamynd á
svörtum bakgmnninum.
57