Morgunn - 01.06.1998, Blaðsíða 18

Fyribæri áfjöllum
Margir höfðu á orði og trúðu, að í sæluhúsinu sæist hvít-
klædd kona, sem kæmi oft að einu og sama rúminu, og
yrðu þeir, er þar hvíldu, fyrir ásókn hennar. Aldrei sá ég
þennan svip, en heyrt hef ég söguna á þessa leið:
Bresk kona var eitt sinn á ferð í Hvítárnesi ásamt fylgd-
arliði sinu. Veiktist hún þar hastarlega og lést.
En nú voru menn ekki alltaf sammála um að konan væri
hvítklædd, eða voru þær kannski tvær?
Nokkru áður en Eyþór tók við húsgæslunni um sumar-
ið, gisti breskur liðsforingi í sæluhúsinu og bjó hann um
sig í austurstofunni niðri. Litlu eftir að hann var háttaður,
þótti honum sem miðaldra kona, fríð og fönguleg, ganga
hljóðlega inn gólfið. Hann sá konuna svo skýrt, að hann
kastaði á hana kveðju, viss um það, að hér væri á ferðinni
kona með holdi og blóði. En þá hvarf hún út úr stofunni
án þess að taka undir kveðjuna.
Bretinn lýsti klæðaburði konunnar svo að hún hefði ver-
ið í svörtu pilsi, viðu, úr grófu efni og hefði það verið
rykkt í margar fcllingar um mittið. Svo sítt var pilsið að
það náði ofan á fætur. Þá var konan í bol með víðum erm-
um og silfurmillum framan á brjóstinu. Höfuðbúnaði kon-
unnar gat Bretinn ekki lýst, en slíkan búnað kvaðst hann
aldrei hafa séð öðru sinni. Konan hafði verið alvarleg og
svipmikil og sópaði mjög af henni á allan hátt.
Svo sannfærður hafði Bretinn verið um að hér væri lif-
andi kona á ferli, að hann hafði klætt sig og leitað að
henni um allt húsið og í grennd við það, en árangurslaust.
Nú bar svo við einn dag, að hópur manna kom ríðandi
innan af Kili, gisti tvær nætur í Hvítárnesi og hélt síðan
heimleiðis. En ein ung stúlka varð eftir og sagðist ætla að
eiga nokkra rólega daga í sæluhúsinu.
Sama daginn kom hún út til konu minnar og talaði við
16 MORGUNN