Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.03.1952, Page 27

Igliii* o» páfagankar
★ Smásaga eftir Gísla Ástþórsson ★
STÚLKAN sagði sér væri ósárt um
hanzkana og ekki skyldi hann vera að leita
að þeim hennar vegna. Þeir hefðu verið
gamlir og slitnir, sagði hún, og þvældir.
Svo seildist hún eftir ferðatöskunni í
klefahorninu og steig út á dekkið, án þess
að kveðja. En hann tevgði sig í hurðina
og lokaði á eftir henni, önuglega. Þá voru
þeir búnir að skjóta landbrúnni á land
við fremsta lestaropið, og þar hjá stóð
nankinklæddur háseti og hjálpaði farþeg-
unum að ná upp pjönkum sínum. Hann
var syfjaður og stúrinn, en lifnaði þegar
hann sá stúlkuna, og saug upp í nefið og
brosti íbygginn eftir henni niður brúna
og upp bryggjuna. Svo snaraði hann sér
yfir að lestinni og sagði niður til félaga
síns, að nú væri hún farin, þessi kringlu-
leita.
leið sýnir að 24 bifreiðaslys hafa orðið í Reykja^
vík vegna ölvunar.
Þá er það ekki síður athyglisvert hve rán,
gripdeildir og innbrot bafa aukist að undan-
förnu. Og í sambandi við það er tvennt mjög
áberandi, að, þar eru aðallega unglingar að
verki, og að þeir fremja afbrotin til þess að geta
náð sér í áfengi.
Gæfuleysi þessara mörgu ungu manna, sem
blöðin bafa sagt frá að undanförnu, er ekki með-
fætt. Afengið hefur steypt þeim í ógæfuna. Ef
þeir liefðu ekki komist í kast við áfengið, mundu
þeir enn vera heiðarlegir menn. Það sést glögg-
lega á réttarböldunum yfir þeim. Afbrotin bnfa
þeir framið undir áhrifum áfengis og tilgangur-
Hún gekk upp bryggjuna og bar tösk-
una í báðum höndum, framan á sér. Þetta
var lítil taska, dökkbrún og illa farin, á
stærð við þær, sem efnaðir og vanir ferða-
langar nota undir vasaklúta, nærföt og
aðra nauðsynjahluti, sem grípa þarf dag-
lega til. En stundum geyma þessar tösk-
ur aleigu fátæklinga, þótt 'það sé óreynd-
um raunar ráðgáta, hvernig vera rnegi.
En fátæklingurinn lieldur þá gjarnan
á frakka sínum lausum og öðrum fyrir-
ferðarmiklum hlífðarfötum, og svo var
í þetta skipti. — Stúlkan bar gráa
kápu um öxl, og við handfangið á tösk-
unni héngu gömul en sterkleg gúmmístíg-
vél, hvítsóluð. En í stígvélaspottanum var
brúnn pappírslappi, með blýantsáletrun-
inni: Birna Högnadóttir, Njálsgötu 89,
Reykjavík.
inn befur verið sá einn, að ná sér í fé, til þess
að geta keypt meira áfengi. Og oft hafa þeir
framið innbrot þar sem þá grunaði að áfengi
væri, til þess að ná í það.
Margir kenna uppeldinu um þessar ófarir
unglinganna og skella allri skuldinni á heimilin.
I flestum tilfellum er það alrangt.
En þegar talað er um heimilin í landinu,
gleymist alltaf að minnast á það heimilið, sem
mestu ræður um það hvort hin uppvaxandi
æskulýður verður að nýtum mönnum. Það er
heimilið, sem er vfir öllum öðrum heimilum,
jijóðarheimilið sjálft. Og það er rétt að skella
á það skuldinni fyrir það hvemig komið er fyrir
fjölda ungra manna og kvenna.
ÚTVARPSTÍÐINDI 27