Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.03.1952, Síða 34

&sdí£&
BIRT ÁN ÁBYRGÐAR
ÞAÐ er alkunnugt, að lögregluþjónn í Reykja-
vík tók séra Pétur Magnússon frá VaUanesi að
næturlagi til yfirheyrslu grunaðan um að hafa
gægst inn um glugga á herbergi stúlku nokk-
urrar.
Sagt er, að mál þetta hafi borið á góma milli
séra Bjarna og Páls Isólfssonar, er þeir komu frá
jarðarför.
Páll segir:
— Finnst þér nú að þetta geti gengið fyrir
prest, ef það sannast, að séra Pétur hafi verið
að gægjast á gluggann þama um nóttina hjá
stúlkunni?
— Það held ég ekki, svaraði séra Bjami, —
það gæti í hæsta lagi gengið fyrir organista.
★
Dr. Guðbrandur Jónsson prófessor gaf nvlega
eftirfarandi mannlýsingu: Ilann er orðinn svo
varkár hann Hermann, að spyrji maður hvað
klukkan sé, segir hann manni að koma á sama
tíma á morgun.
k
Fyrir nokkru kom kona til sakadómarans í
Reykjavík og kærði mann, sem hún tiltók, fvrir
að liafa stolið frá sér 4000.00 krónum.
Næsta dag náði sakadómarinn sambandi við
þann ákærða og meðgekk hann þegar.
Þriðja daginn komu þau bæði til sakadómar-
ans, konan og maðurinn, sem stal frá henni, og
báðu þau hann að láta málið niður falla, því þau
ætli að ganga í hjónaband.
stjórn hennar, því værum við ekki félagar
og vinir í þjóðfélaginu mínu? Eða sendið
hana aftur í fiskhúsið, rjóða ogkappsfulla
og káta, ef hún er klaufsk á nálina og
skussi við búðarstörfin og getur ekki
stjórnað stærsta fyrirtæki landsins. Og við
skulum standa hlið við hlið, stöllurnar,
og við skulum syngja við þvottinn, og við
skulum trúa hvor annarri fyrir litlum
leyndarmálum, og við skulum segja
Siggu Gríms til syndanna og erta hann
Jóa, og við skulum verða samferða út og
upp götur, tvær íslenzkar stúlkur að
koma frá vinnu, stoltar og kátar yfir af-
rekum dagsins, frískar og ófeimnar og al-
frjálsar og allra manna jafningjar. Halló,
Jói! Halló, Sigga! Hvað ætlið þið að gera
í kvöld?
Þá er þjónastéttin dauð og yfirstéttin.
Þá er Auðmýkt og Undirgefni úr landi.
Þá verður gaman að starfa og lifa. Páfa-
gaukarnir hnignir og uglurnar með þeim.
Þarna ertu þá! Hún hrökk við, leit upp,
kastaði til höfðinu og pírðu augum. Já,
sagði hún, hér er ég, stóð á fætur, horfði
andartak framan í manninn og svo upp
götuna.
Það er að birta, sagði hún.
Já. Þú ert Birna, er það ekki?
Jú, ég er Birna. Birna Högnadóttir.
Eg fór niður á bryggju, en þeir sögðu
þú værir farin. Þú hefðir átt að bíða um
borð. Mesta heppni ég skyldi koma auga
á þig.
Já.
Ertu með nokkuð annað? Hann benti á
töskuna.
Nei, ekkert annað. Ilvað er klukkan?
Komdu þá. Þetta er hérna rétt hjá. Á-
gætt herbergi, eins og gengur. Þið verðið
þrjár saman,, úr sinnhverri áttinni að ég
held. Húsið er þarna uppfrá. Það sér á
gaflinn á því út í götuna.
Hún beygði sig eftir töskunni og lyfti
henni og bar hana framan á sér. Hún lét
manninn fara fyrir og gekk svolítið álút,
og það sá á regnkápuna niður undan gráu
kápunni.
34 ÚTVARPSTÍÐINDI