Morgunblaðið - 29.11.2008, Síða 44

44 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. NÓVEMBER 2008
✝ Helgi MagnúsArngrímsson
fæddist á Borg-
arfirði eystri 12.
júní 1951. Hann lést
á sjúkrahúsinu á
Egilsstöðum 22.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar
Helga voru Arn-
grímur Magnússon
frá Másseli í Jökuls-
árhlíð, f. 22. mars
1925, d. 14. mars
2007 og Elsa Guð-
björg Jónsdóttir frá
Svalbarði, Borgarfirði eystra, f. 7.
september 1928. Systkini Helga
eru Ásgeir, f. 1949, Jón Ingi, f.
1955, Sigrún Halldóra, f. 1957, Jó-
hanna Guðný, f. 1958 og Ásgrímur
Ingi, f. 1973. Eiginkona Helga er
Bryndís Snjólfsdóttir, f. á Djúpa-
vogi 30. apríl 1956. Foreldrar
hennar eru Snjólfur Björgvinsson
frá Djúpavogi, f. 13. ágúst 1934, d.
22. janúar 2007 og Hrefna Hjálm-
arsdóttir frá Berufirði, f. 8. janúar
1928. Helgi og Bryndís giftu sig
30. apríl 1981 og hafa búið á Borg-
loknu grunnskólanámi á Borg-
arfirði fór Helgi í Alþýðuskólann á
Eiðum og síðar í Samvinnuskólann
á Bifröst þaðan sem hann útskrif-
aðist árið 1974. Eftir það stundaði
hann ýmis störf til sjós og lands.
Lengstan hluta starfsævi sinnar
stýrði hann steiniðjunni Álfasteini
á Borgarfirði, frá árinu 1981-
2003. Eftir að Helgi lauk störfum í
Álfasteini helgaði hann sig alfarið
ferðamálum. Hann hafði umsjón
með útgáfu fjölda gönguleiða-
korta víða á landinu en hann hafði
víðtæka þekkingu á skipulagningu
göngusvæða. Hann hafði mikinn
áhuga á jarðfræði, gróðri og dýra-
lífi og var útivist hans helsta
áhugamál og þá sérstaklega á
Víknaslóðum við Borgarfjörð. Síð-
astliðin ár kom Helgi mikið að
skipulagningu gönguferða um
Víknaslóðir og Borgarfjörð og fór
þar oftast með sem leiðsögumað-
ur. Tónlist var ætíð stór hluti af
lífi Helga og hann spilaði og söng
með fjölmörgum hljómsveitum.
Helgi var einnig mikill áhugamað-
ur um félagsmál. Hann var m.a.
formaður Ungmennafélags Borg-
arfjarðar um árabil og formaður
Ferðamálahóps Borgarfjarðar
eystri.
Útför Helga fer fram frá Egils-
staðakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
arfirði síðan. Þau
eignuðust 4 börn
saman en Bryndís
átti fyrir eina dóttur
og gekk Helgi henni í
föðurstað. Börn
þeirra eru: 1) Birg-
itta Ósk Birgisdóttir,
f. 15. október 1975,
faðir Birgir Bjarna-
son, f. 1953. Sam-
býlismaður Gutt-
ormur Pálsson, f. 7.
október 1969. Þau
eiga 4 börn, Valmar,
f. 1996, Andreu, f.
1999, móðir þeirra er Baldvina
Jónsdóttir, f. 1972, Patrekur Leó,
f. 2001, faðir hans er Ingi Björn
Jónsson, f. 1979, og Páll, f. 2006. 2)
Hafþór Snjólfur, f. 4. apríl 1980.
Sambýliskona Berglind Ósk Guð-
geirsdóttir, f. 7. desember 1982. 3)
Guðmundur Ingi, f. 23. desember
1981, d. 8. janúar 1982. 4) Elsa
Arney, f. 26. mars 1983. Sambýlis-
maður Gunnlaugur Garðarsson, f.
8. mars 1982, sonur þeirra er
Helgi Magnús, f. 2008. 5) Eyrún
Hrefna, f. 28. desember 1988. Að
Elsku pabbi og afi.
Loks er dagsins önn á enda, úti birtan dvín.
Byrgðu fyrir blökkum skugga, björtu augun
þín.
Ég skal þerra tár þíns trega, tendra falinn
eld,
svo við getum saman vinur, syrgt og glaðst í
kveld.
Lífið hefur hendur kaldar, hjartaljúfur minn.
Allir bera sorg í sefa, sárin blæða inn.
Tárin falla heit í hljóði, heimur ei þau sér.
Sofna vinur, svefnljóð meðan syng ég yfir þér.
Þreyttir hvílast, þögla nóttin, þaggar dagsins
kvein.
Felur brátt í faðmi sínum fagureygðan svein.
Eins og hljóður engill friðar yfir jörðu fer.
Sof þú væran, vinur, ég skal vaka yfir þér.
(Höf. ók.)
Minning þín lifir í hjörtum okkar
allra.
Takk fyrir allt.
Birgitta, Elsa, Eyrún,
Patrekur, Páll og Helgi.
Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig á
eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það hvert hann
fer.
En ég vona bara að hann hugsi svolítið hlý-
lega til mín
og leiði mig á endanum aftur heim til þín.
(Magnús Þór Jónsson.)
Takk fyrir allt, elsku pabbi.
Hafþór Snjólfur.
Hinir bræður mínir tveir höfðu
þegar eignast samtals þrjá stráka
þegar ég fæddist en Helgi var hins
vegar barnlaus og ólofaður og ég
ákvað, ómeðvitað held ég, að ég ætti
hann bara út af fyrir mig.
Tilhlökkunin var alltaf mikil þeg-
ar von var á Helga heim í Sæberg.
Mér eru minnisstæðar ökuferðir
með honum í Bronkónum hans og
þegar við bræður keyrðum saman
um ómalbikaðar götur litla þorpsins
á Borgarfirði fannst mér ég vera
heppnasti strákur í heimi. Þótt það
dýrmætasta sem hann gaf mér hafi
verið stundir á borð við þessar
gleymi ég aldrei einni áþreifanlegri
gjöf. Ég hef trúlega verið sjö ára og
eitt kvöldið þegar ég kom heim stóð
á gólfinu í stofunni allstórt hús sem
var ætlað fyrir hornabúskap. Húsið
hafði Helgi smíðað handa mér í frí-
stundum í Trésmiðju Fljótsdalshér-
aðs þar sem hann var framkvæmda-
stjóri þá. Ég hafði nú ekki beinlínis
brunnið fyrir hornabúskapinn fram
að þessu en við þetta fylltist ég
miklum eldmóði við bústörfin. En í
hvassviðri fauk þetta flottasta
hornahús landsins á haf út og án
þess fannst mér ég aldrei vera ann-
að en kotbóndi og brá búi.
En það kom að því að fleiri gerðu
tilkall til Helga. Hann kynntist
Bryndísi og Birgittu dóttur hennar
og mér er sagt að ég hafi alls ekki
tekið því vel í upphafi að deila hon-
um með þeim. Fljótlega aflétti ég þó
einokuninni. Það duldist eflaust
engum á þessum tíma að ég leit
mikið upp til Helga en í mínum
huga skiptir það mestu máli að ég
hætti því aldrei. Þvert á móti dýpk-
aði virðing mín fyrir honum á svo
margan hátt þegar ég fullorðnaðist.
Þegar hann fluttist á Borgarfjörð til
að taka við Álfasteini buðust honum
a.m.k þrjú önnur mun betur launuð
störf annars staðar. Helgi var hins
vegar drifinn áfram af svo sterkri
hugsjón um velferð Borgarfjarðar
að allt hans líf var samofið henni.
Störf hans að félags- og framfara-
málum þar voru á við heilt ævistarf
þótt ekki sé talin með uppbygging
Álfasteins sem hann lagði líf sitt og
sál í. Ég þakka fyrir að hafa lært að
bera virðingu fyrir þessum hugsjón-
um og þeirri nægjusemi og heið-
arleika sem einkenndi allt líf Helga.
Jafnvel enn meiri virðingu ber ég
fyrir því fordæmi sem Helgi og
Bryndís hafa sýnt okkur öllum. Ég
man varla eftir þeim saman öðruvísi
en brosandi. Sá banvæni sjúkdómur
sem Helgi greindist með í fyrra-
haust megnaði ekki einu sinni að
breyta þessu og samhentari hjónum
hef ég ekki kynnst. Þau hafa á
þennan hátt miðlað til sinna elsku-
legu barna sannleikanum um hvað
skiptir raunverulega máli í lífinu. Ef
mér skjátlast ekki er það táknað
með þriggja stafa orði sem of oft er
notað í óhófi. Við þekkjum öll hug-
takið en mér finnst ég hafa lært
ansi mikið um merkingu þess með
því að fylgjast með þessari fjöl-
skyldu. Við litla Helga Magnús
myndi ég segja ef hann skildi mig
að hann væri sérdeilis heppinn með
nafn. Ég ber sjálfur nafn sem var
mér dýrmæt vöggugjöf vegna þess
að því fylgdu svo margar góðar
minningar og tilfinningar fólks. Ég
á a.m.k. eftir að minna strákinn á
það þegar hann eldist hvað hann
geti verið stoltur af nafninu sínu og
hvers vegna.
Ásgrímur Ingi Arngrímsson.
Elsku Helgi – minn kæri mágur
og vinur. Ég átta mig engan veginn
á því að þú sért farinn og á bágt
með að finna nógu sterk orð til þess
að lýsa því hvað mér þykir vænt um
þig og allt það sem þið Bryndís haf-
ið verið mér í gegnum árin. Ég vil
með fátæklegum orðum þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar, minn-
ingaperlurnar sem ekkert fær frá
mér tekið og ég geymi í hug mér og
hjarta um alla eilífð.
Þegar þú komst inn í líf systur
minnar var ég nú ósköp feimin við
þig og það tók þig langan tíma að fá
mig til að kíkja í heimsókn í Lag-
arfellið. Ég á ennþá bréfið sem þú
sendir mér, í Völundar-umslaginu,
þar sem mér var formlega boðið í
heimsókn. Ég lét nú til leiðast og
eftir það losnaðir þú ekkert við mig.
Þú og þið öll hafið verið svo stór
partur af lífi mínu og barnanna
minna. Án ykkar hefði allt verið svo
miklu erfiðara, þið léttuð okkur svo
sannarlega róðurinn og lýstuð okk-
ur leið. Sumrin og jólin snerust um
að komast til ykkar á Borgarfjörð
og alltaf var opið hús og opinn
faðmur fyrir okkur.
Elsku Helgi minn, þakka þér fyr-
ir allar góðu og skemmtilegu söng-
stundirnar, fyrir dýrmætar minn-
ingar frá öllum stikuferðunum.
Takk fyrir að miðla mér af óþrjót-
andi fróðleik um íslenska náttúru,
landslag og sögu. Takk fyrir að fá
að vera hluti af þínu lífi. Takk fyrir
að vera þú. Takk fyrir ALLT. Ég
mun sakna þín mikið en minning
þín er ljós í lífi mínu. Við sjáumst
svo síðar og syngjum þá saman á
ný. Guð geymi þig, elsku vinur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Bryndís mín, Birgitta Ósk,
Hafþór Snjólfur, Elsa Arney, Eyrún
Hrefna og aðrir ástvinir; Guð veri
með ykkur öllum, styðji og styrki
um lífsins veg.
Kveðja
Ásdís Snjólfsdóttir.
Þegar ég frétti af alvarlegum
veikindum Helga frænda míns fyrir
rúmu ári trúði ég tæpast að rétt
væri frá sagt. Fyrir mér sem fleir-
um hafði hann ætíð verið ímynd
heilbrigði og góðra lífshátta, mikill
reglu- og útivistarmaður og því
manna ólíklegastur til að veikjast.
Svona er þó lífið óútreiknanlegt og
kemur sífellt á óvart.
Leiðir okkar Helga lágu fyrst
saman í 5. bekk Alþýðuskólans á
Eiðum. Við þekktumst þó áður, en
kynntumst þar fyrst að marki.
Þarna áttum við góðan vetur með
Ármann Halldórsson sem bekkjar-
kennara og í skemmtilegu fé-
lagsstarfi innan skólans. Báðir spil-
uðum við á hljóðfæri og vorum
saman í einni skólahljómsveitinni.
Helgi var þó eldri og forframaðri
okkur hinum, búinn að vera í Fær-
eyjum og spilaði og söng færeysk
lög í bland við lög Bobs Dylans.
Þetta var okkur hinum nokkuð
framandi en breikkaði sjóndeildar-
hringinn og litum við ögn upp til
hans fyrir vikið.
Tveimur árum síðar vorum við
samtíða við nám á Bifröst og þar
héldum við áfram að spila í skóla-
hljómsveit. Enn liðu tvö ár og þá
spiluðum við saman í hljómsveitinni
Völundi og áttum þar margar góðar
stundir. Okkar samstarf var alltaf
traust og gott.
Tíminn leið, báðir eignuðumst við
fjölskyldur, brauðstritið tók við og
samverustundunum fækkaði því um
sinn.
Þegar Helgi og Bryndís sneru sér
að ferða- og leiðsöguþjónustu um
Stór-Borgarfjarðarsvæðið, nutum
við hjónin frændsemi og kunnings-
skapar við þau og fórum með þeim í
nokkrar frábærar gögnuferðir á
þeim slóðum. Þarna voru þau á
réttri hillu, þekktu öll helstu kenni-
leiti, steintegundir og blóm sem á
vegi okkar urðu og voru óþreytandi
við að miðla þeim fróðleik. Þar má
nefna sólstöðugöngu á Svartfell, æv-
intýraferð í Stórurð og góða göngu í
Brúnavík og Breiðuvík.
Þó hljómsveitarstúss, gönguferðir
og náttúruskoðun standi upp úr í
minningunni um góðan dreng, vilj-
um við þakka honum allar góðar
samverustundir fyrr og síðar. Þær
munu lifa með okkur alla tíð.
Bryndísi og börnunum, Elsu móð-
ur Helga, systkinum hans og stór-
fjölskyldunni allri vottum við okkar
dýpstu samúð á þessari erfiðu
kveðjustund.
Stefán Bragason,
Anna Björk og fjölskylda.
Heilbrigð sál í hraustum líkama er
lýsing sem kemur upp í huga minn
þegar Helgi Arngrímsson, frændi
minn, er annars vegar. Það gerir
endalokin illskiljanleg og órannsak-
anlegir vegir koma upp í hugann.
Þegar horft er til baka eru margar
minningar sem skjóta upp kollinum.
Ég, rúmlega 10 ára, á sundnám-
skeiði á Eiðum ásamt Jóni Braga
bróður. Á sunnudegi birtist Helgi á
rauða Moskwitchinum sínum og býð-
ur okkur á rúntinn og skoðunarferð
um Úthérað. Sólskin, rykmökkur á
niðurgröfnum vegi. Helgi reynir að
fræða okkur um bæi og staði, en það
fer inn um annað og útum hitt, engin
fjöll eða staðir merkilegir ofan fjalls.
Nema helst bakhliðin á Dyrfjöllun-
um. Helgi að koma af vertíð á fær-
eyskum saltfisktogara, sigldur og
síðhærður. Helgi með nýja plötu
með Dylan, eða Bítlunum. Helgi að
ganga á höndum. Pabbi og Helgi að
koma af sjónum. Helgi með mynda-
vélina, alltaf með vélina á lofti.
Mikið eigum við Borgfirðingar
Helga að þakka hversu ötull hann
hefur verið að halda saman minn-
ingum í myndum. Sá sjóður er ómet-
anlegur. Helgi var lífið og sálin í
Ungmennafélagi Borgarfjarðar í
mjög langan tíma og vann þar þrek-
virki. Uppbyggður löglegur knatt-
spyrnuvöllur með hlaupabrautum í
rúmlega 200 manna plássi! Frjáls-
íþróttastarfið, sigrarnir á Sumarhá-
tíðunum, útgáfa Gusu, félagsmála-
námskeið, ferðir m.a. í Kverkfjöll og
Kópasker, þrettándabrennurnar og
álfadans. Það var svo margt sem
þetta litla félag gat á meðan manna
eins og Helga og Péturs Eiðs naut
við. Helgi stóð þétt við bakið á okkur
fótboltastrákunum þegar við fengum
þá ótrúlegu hugmynd að skrá lið í
Íslandsmótið í knattspyrnu og fram-
kvæmdum hana. Við héldum úti liði í
200 manna plássi á þeim dögum sem
það var stórmál að ferðast þó ekki
væri nema á Vopnafjörð. Og það eru
bara 30 ár síðan.
Helgi Magnús fékk bæði nöfnin úr
föðurættinni og kannski var það
þess vegna sem honum kippti meira
í kynið í þá áttina. Frændræknina
fékk hann ómengaða frá Arngrími
og einnig ýmsa takta, samviskusem-
ina ofl. Hann fékk að minnsta kosti
ekki bílaviðgerðarputtana frá Elsu. Í
mörg ár reyndi ég alltaf að líta inn í
Álfastein í hvert skipti sem ég kom
heim á Borgarfjörð. Það var alltaf
jafn gaman að spjalla við félagsmála-
manninn og eldhugann Helga og
heyra af hugmyndum hans um hans
helsta áhugamál, Borgarfjörð eystri
og lífið þar.
Að lokum vil ég senda Bryndísi,
Birgittu, Hafþóri Snjólfi, Elsu Arn-
ey og Eyrúnu Hrefnu og þeirra fjöl-
skyldum innilegar samúðarkveðjur
frá Svalbarðsbræðrum og þeirra
fjölskyldum. Einnig Elsu og systk-
inum Helga og þeirra fjölskyldum.
Missir okkar allra er mikill.
Magnús Ásgrímsson.
Látinn er langt um aldur fram
frændi minn og nafni, Helgi Magnús
Arngrímsson. Á kveðjustund
streyma fram minningar frá þeim
stundum sem við áttum saman. Þar
sem við áttum heima sinn á hvorum
enda landsins þá hittumst við ekki
reglulega. Alltaf þegar við hittumst
eða heyrðum hvor í öðrum þá köll-
uðum við hvor annan „nafna“. Sem
unglingur var ég tvö sumur á Borg-
arfirði og dvaldi á heimili nafna hjá
Arngrími og Elsu, foreldrum hans.
Það var oft glatt á hjalla á heimilinu,
margir krakkar og unglingar. Allir
sem höfðu aldur til voru í vinnu, síld,
heyskap og öðru sem til féll. Nafni
starfaði sem búðarsveinn í kaup-
félaginu hjá afa sínum Jóni. Nafni
átti forláta nikku sem hann þandi í
tíma og ótíma og man ég hvað ég öf-
undaði hann að geta spilað á hana
hvaða lag sem var bara eftir eyranu.
Eins var með gítarinn og þau hljóð-
færi sem hann kom nálægt, allt lék í
höndunum á honum. Seinna lá leið
hans í gagnfræða- og framhalds-
skóla og alls staðar kom hann sér í
hljómsveitir. Margt var brallað á
Borgarfirði í frítímanum því ekki var
sjónvarpið komið til að hanga yfir.
T.d. gengum við á Dyrfjöll, Geitavík-
urþúfu, syntum í Kílnum niður við
Fjarðará, gengum yfir í Víkurnar og
margt fleira.
Þetta voru yndislegir tímar og
alltaf nóg að gera. Það má segja að
endurnýjun kynna hafi orðið fjörutíu
árum seinna þegar við nafnarnir og
aðrir Helgar og Helgur vorum skip-
uð í undirbúningsnefnd fyrir ætt-
armót afkomenda afa okkar og
ömmu, þeirra Magnúsar Arngríms-
sonar og Guðrúnar Helgu Jóhann-
esdóttur. Nefndin ákvað að halda
ættarmótið að Syðri-Vík í Vopnafirði
þaðan sem amma okkar er ættuð.
Nafni var auðvitað settur yfir nefnd-
ina og með sínum samböndum og
sinni góðu skipulagsgáfu var hann
fljótur að útvega tól, tæki og annað
sem til þurfti. Þarna á ættarmótinu
ákváðum við nafnarnir að ég kæmi
sumarið eftir til Borgarfjarðar með
fjölskyldu og vinum þar sem hann
yrði leiðsögumaður okkar í göngu-
ferð. Nafni skipulagði ferðirnar og í
þrjú sumur fórum við austur til
Borgarfjarðar og í Víkurnar. Þetta
voru stórkostlegar ferðir sem nafni
minn skipulagði og stjórnaði. Á
hverjum degi var eitthvað nýtt að
sjá og upplifa. Þarna var nafni á
heimavelli og þekkti hverja þúfu og
stein. Þjóðsögur og sögur af
skemmtilegum karakterum fylgdu
með og þegar í skálana var komið
var nafni með gítarinn og söngbókin
sem hann lét prenta var tekin fram
og sungið af hjartans lyst. Fimm ár
voru svo í sumar frá síðasta ætt-
armóti og tími til að hittast aftur.
Ákveðið var að halda það á Borg-
arfirði í þetta sinn. Þar var nafni og
var aðdáunarvert að sjá hvað hann
var hress og glaður þrátt fyrir sín
miklu veikindi. Ég er ákaflega þakk-
látur fyrir að hafa fengið að eyða
þessum dögum í návist hans í sumar.
Kæra Bryndís og börn, Elsa og
systkini, missir ykkar er mikill en
minningin um góðan dreng styrki
ykkur í sorginni.
Blessuð sé minning Helga Magn-
úsar nafna míns.
Kveðja
Helgi Már Eggertsson.
Helgi föðurbróðir minn er fallinn
frá, langt fyrir aldur fram. Það er
rúmlega ár síðan erfiður sjúkdómur
heimsótti þennan hrausta útivistar-
mann, nú er hann farinn og eftir
stendur minning um einstakan
mann. Helgi var allt í öllu á Borg-
Helgi Magnús
Arngrímsson