Saga - 1949, Blaðsíða 49

45
nefna konu þessa ekki á nafn, hvorki í sam-
bandi við Grundarvíg né annars. Það er harla
ólíklegt, að það hafi ekki orðið víðfrægt um
Norðlendingafjórðung, ef húsfreyjan á Grund
hefði staðið fyrir slíku stórræði, og að hvorki
Lögmannsannáll né Flateyjarannáll hefðu þá
innt að því einu orði. Mun síðar vikið að því,
að hún muni ekki hafa átt drýgstan þáttinn í
aðförinni, heldur norðlenzkir höfðingjar. Hitt
niá vera, og er reyndar líklegt, að víg Smiðs
hafi orðið að vilja Helgu, og að hún hafi greitt
fyrir aðfararmönnum eftir föngum. Hún hefur
sjálfsagt verið skörungur mikill. Að minnsta
kosti hefur það orð snemma farið af henni,
enda kallar Finnur biskup hana „virago cele-
berrima“ (þ. e. nafnfrægur kvennskörungur)
í Kirkjusögu sinni.
Grundar-Helga er hvergi nefnd í heimildar-
ritum frá sínum dögum. Margar og miklar til-
raunir hafa þó verið gerðar til þess að ætt-
færa hana. Ættfærsla Helgu kynni að veita
líkur um hlutdeild hennar í Grundarvígum
1362, og þess vegna sýnist það hæfa, að stutt-
lega sé að þessum tilraunum vikið hér. Þess
skal þegar geta, að árið 1395 selur Björn
Jórsalafari, sonur Grundar-Helgu, hálflendu
Grundar sira Halldóri Loftssyni.1) Af þessu
sýnist mega ráða tvennt: Helga er þá dáin og
Ljörn hefur erft þessa hálflendu eftir móður
sma. Helga hefur verið eigandi hálfrar Grund-
ar í Eyjafirði. Og af þessari ályktun sýnist
meSa leiða aðra ályktun: Helga hefur verið
komin af Steinvöru á Keldum Sighvatsdóttur
!) ísL fornbr.safn III. 604—605.