Saga - 1979, Qupperneq 113

VERSLUN BJÖRGVINJARMANNA
105
niun áreiðanlegri og heiðarlegri í viðskiptum en Thiele.
Þá bendir hann á, að hann hafi 400 viðskiptavini skráða í
bækur sínar. En jafnframt kemur í ljós, að í lok júní
situr hann uppi með mjög mikið af lélegu tóbaki og kringl-
um, svo og 10 tunnur af frönsku brennivíni, 50 rúgtunnur
og „guð veit hve margar tunnur af byggmjöli." Hann segir
pakkhúsið vera svo yfirfullt að þar sé ekki hægt að þverfóta
fyrir vamingi. Samt gætir nokkurrar bjartsýni í bréfun-
um, sem hann sendir heim til Björgvinjar, hann efast ekki
um að allt muni fara vel að lokum, hann sé nú farinn að
kynnast heimamönnum og muni gæta þess að lána þeim
ekki meira en þeir geti borgað.30)
Heidemann taldi, að ýmislegt hefði valdið því, að verslun
hans bar sig framan af verr en verslun Thieles. 1 fyrsta
lagi hafði Thiele meira fjármagn og víðtækari umboð til
athafna. Mikið vandamál var að Islendingar vildu ekki taka
við vörum frá Heidemann í staðinn fyrir fisk og annað sem
þeir seldu. Þegar árið 1788 hafði Heidemann sagt í bréfi til
Jansons, að Islendingar vildu fá reiðufé fyrir vörur sínar.
Nú lagði hann áherslu á, að hinir innfæddu væru æstir í
að fá beinharða peninga, enda dýrkuðu þeir þá sem guð
væri.31) Vegna betri lausafjárstöðu sinnar gat Thiele
keyjjt aftur tómar tunnur eins og áður var nefnt. 1 öðru
lagi gat hann upp á sitt eindæmi hækkað verð á fiski, sem
hann keypti. Heidemann var hins vegar bundinn af verði,
sem ákveðið hafði verið í Björgvin. Þetta varð auðvitað
til þess, að menn seldu Thiele fisk sinn, þó að nokkrum
Bolvíkingum undanteknum.32)
1 þriðja lagi fór of mikill tími í að koma sér fyrir á
Isafirði og í Bolungarvík, og byggingarefni, sem vel hefði
mátt selja, gekk til þarfa verslunarinnar sjálfrar. Hinn 10.
Júní sagði Heidemann í bréfi að IV2 niánuður myndi líða
30) 534 f.l.
31) 534 f.3.
S2) 534 f.l.